P1030080 (4)

Jeremy R,fkj_n

Niektórzy mogą uważać, że ulgi podatkowe z tytułu pracy charytatywnej zagrożą duchowi wolontariatu. Prawdopodobieństwo tego jest niewielkie. Okazało się przecież, że wprowadzenie odpisów od podatków z tytułu darowizn na cele charytatywne wzmogło filantropię, zatem można oczekiwać, że ukryte płace zachęcą do jeszcze większej liczby godzin wolontariatu w gospodarce społecznej, zamiast chałturzenia w drugiej pracy, żeby więcej zarobić, albo zamiast przesiadywania przed telewizorem.

Korzyści płynące z ustawowej ukrytej płacy za pracę ochotniczą są oczywiste i dalekosiężne. Pomoc milionom robotników w złagodzeniu pizejścia od tradycyjnego zatrudnienia w gospodarce rynkowej do usług komunalnych w gospodarce społecznej, będzie miała decydujące znaczenie dla naszej cywilizacji, jeśli chce ona poradzić sobie skutecznie ze spadkiem masowego zatrudnienia w XXI w.

Społeczeństwo nie może rozpaść się na tysiące lokalnych inicjatyw, nieskoordynowanych co do celu i kierunku działania, dlatego też rząd powinien dźwignąć sektor wolontariatu za pomocą odpowiednich bodźców. Można wprowadzić pewne priorytety wśród różnych działań społecznych i odpowiednio do ich wagi i pilności różnicować zniżki podatkowe, o czym decydowałaby opinia publiczna i jej reprezentanci w Kongresie i Białym Domu. Ponadto Kongres powinien wprowadzić priorytety podatkowe wśród darowizn na cele charytatywne i umożliwić wyższe odpisy z ich tytułu zwłaszcza na cele uznane za szczególnie ważne dla interesów państwa. Dzięki tym priorytetom rząd mógłby odegrać ważną pomocną rolę w kierowaniu gospodarką społeczną. W najbliższych latach zmiany legislacyjne przepisów o zwolnieniach podatkowych w prawie o dochodach państwa będą uważane za ważne narzędzie polityki fiskalnej w sterowaniu i regulowaniu gospodarką społeczną, tak samo jak tradycyjna polityka podatkowa służyła do regulowania gospodarki rynkowej.

Płaca socjalna za pracę społeczną

Ukryte płace prawdopodobnie zachęcą do większego udziału w wolontariacie tych, którzy nadal mają korzystne zatrudnienie. Ponadto rząd federalny i rządy stanowe powinny zastanowić się nad wprowadzeniem płacy socjalnej jako alternatywy zasiłków, które pobierają osoby trwale bezrobotne, jeśli zechcą one przejść Bpkoleme

Koniec pracy i podjąć pracę w trzecim sektorze. Rząd powinien również dotować organizacje społeczne, aby pomóc im w rekrutacji i szkoleniu ludzi biednych, którzy będą w nich pracować.

Płaca socjalna — zamiast zasiłku - dla milionów ubogich Amerykanów, jako wynagrodzenie za ich pracę dla sektora społecznego, może pomóc nie tylko tym ludziom, ale również wspólnotom, którym ich praca będzie służyć. Stworzenie nowych więzi zaufania i poczucia odpowiedzialności za dobrobyt innych i za wspólny interes jest rozpaczliwie potrzebne, jeśli mamy odbudować wspólnoty i stworzyć fundament spolegliwego społeczeństwa. Adekwatna płaca socjalna dałaby milionom bezrobotnych możliwość samopomocy dzięki pracy w tysiącach organizacji lokalnych.

Często mówi się, że samo zatrudnienie lub przeszkolenie nie wystarczy, jeśli nie będą im towarzyszyć konkretne programy pomocy w wykształceniu młodzieży, odbudowie życia rodzinnego i stworzeniu poczucia bezpieczeństwa na przyszłość. Płaca socjalna dla milionów biednych Amerykanów i sfinansowanie rekrutacji, szkolenia i zatrudnienia ludzi w lokalnych organizacjach społecznych mogłyby stworzyć ramy dla prawdziwych zmian. Tradycyjna gospodarka mogła co najwyżej zaoferować roboty publiczne i różne posługi, ale one nie przyczyniały się do odbudowy lokalnych wspólnot.

Oprócz płacy socjalnej dla najuboższych obywateli należałoby też poważnie rozpatrzyć rozszerzoną koncepcję socjalnego dochodu, który obejmuje płace socjalne dla wykwalifikowanych robotników, a nawet specjalistów i menedżerów, których praca straciła swoją wartość dla rynku i są tam niepotrzebni. Żywotny trzeci sektor ma zapotrzebowanie na wiele rodzajów kwalifikacji, od elementarnych do zaawansowanych umiejętności kierowniczych. Za pomocą systemu kategorii stanowisk pracy, hierarchii służbowej i grup uposażenia, podobnych do tych w sektorze publicznym, organizacje trzeciego sektora mogłyby zatrudnić wielu bezrobotnych tworząc personel złożony z odpowiedniej mieszanki pracowników niewykwalifikowanych i wykwalifikowanych oraz specjalistów, którzy zapewniliby sukces pracy dla potrzebujących.

Pomysł socjalnego dochodu po raz pierwszy zyskał powszechną uwagę w roku 1963, kiedy poparł go tymczasowy komitet ds. potrójnej rewolucji, jako sposób na podwójne niebezpieczeństwo bezrobocia technologicznego i wzrostu biedy. Należy podkreślić, że wówczas nikt nie myślał o związaniu socjalnego dochodu z umową dwustronną

321