Obraz14 (2)

Tabela 1

Straty sprzętu pancernego 2 A i 9 A w dniu 5 sierpnia 1944 r.

Jednostka	Stan wozów bojowych		Stosunek stanu faktycznego do etatowego (%)
	elatowy (sztuki)	faktyczny (sztuki)
3 DPanc SS ..Totcnkopf*	207	56	27.0
5 DPanc SS ..Wiking"	207	45	22.0
DSpad-Panc ..Hermann Góring*’	193	51	26.5
19 DPanc	193	28	14.5
4 DPanc	193	40	21.0

/rodła A»h. pr/>p

We wszystkich niemieckich dywizjach pancernych biorących udział w prze-ciwuderzeniu na 2 APanc po wygaśnięciu działań pozostało ogółem 220 czołgóu

1    dział szturmowych, co stanowiło 22% stanu etatowego. Chociaż nie udało się stwierdzić, jaką liczbę sprzętu pancernego dysponowały te dywizje w chwili rozpoczęcia działań, to jednak tak duże rozbieżności między stanem faktycznym a etatowym mogły powstać jedynie w wyniku stoczonej bitwy pancernej. Zastrzegam, że nie dysponuję dokumentami dotyczącymi jednostek pancernych wzmocnienia, toteż przedstawione liczby nie uwzględniają ich sprzętu pancernego.

Na zakończenie rozważań o stratach należy wziąć pod uwagę, że stany wozów bojowych znane po zakończeniu bitwy mogły się bardzo zmienić na korzyść wojsk niemieckich. Chodzi o to. żc I Front Białoruski, który w ocenie Kwatery Głównej w zasadzie wykonał swoje zadanie, prawdopodobnie nie dostawał uzupełnień lub też nadchodziły one doń w niewielkiej liczbie. Gros otrzymywanego od przemysłu zaopatrzenia przekazywano już w tym czasie na inne kierunki strategiczne, na które przeniesiono główne uderzenie Armii Radzieckiej. Realizowała ona zamiar odcięcia Grupy Armii ..Północ" od reszty niemieckiego frontu wschodniego, a także przygotowywała operację zaczepną

2    i 3 Frontu Ukraińskiego na południe od Karpat. Tam właśnie kierowano podstawową część zaopatrzenia.

Natomiast wojska niemieckie mogły być znacznie wzmacniane, podobnie jak to było dotychczas. Tezę tę wysuwam na tej podstawie, że niemiecka produkcja

59