0000150

151

Epidemiologia bólów szyjnego odcinka kręgosłupa

Tabela IV

Liczba chorych w dniu punktowym na zespół bólów związanych z szyjnym i lędźwiowym odcinkiem kręgosłupa w poszczególnych przedziałach wieku

		Przedziały wieku
	10—19	20—29	30—39	40—49	50—59	60—
Rwa szyjna i barkowa — razem Populacja zakładu metalurgicznego				2	12
Populacja kilku gmin o przewadze ludności wiejskiej	_	_	5	5	8	5
Populacja ludności wielkomiejskiej	_	2	3	12	7	4
Lumbago i rwa kulszowa — razem Populacja zakładu metalurgicznego		3	10	23	12	2
Populacja kilku gmin o przewadze ludności wiejskiej	4	19	48	84	52	27
Populacja ludności wielkomiejskiej	3	27	43	145	118	64

OMÓWIENIE

Przedstawione wyniki badań epidemiologicznych wykazują, że wśród zespołów bólowych poważną częstość zajmują bóle związane z szyjnym odcinkiem kręgosłupa, występujące pod postacią kliniczną rwy szyjnej lub rwy barkowej. Zajmują one trzecie miejsce co do częstości zapadalności i rozpowszechnienia wśród chorób neurologicznych, w których bóle stanowią objaw osiowy po bólach głowy i rwie kulszowej. Przeważająca większość przypadków zachorowań przypada na okres aktywnej pracy zawodowej, powodując znaczną absencję chorobową. O dużej częstości zespołu w zestawieniu z innymi chorobami neurologicznymi świadczą również wyniki badań Owsianowskiego i współprac. (1978) (w ich przypadkach stanowił on ok. 5% wszystkich zgłoszeń do poradni neurologicznej). Wskazuje to na ważne społeczne znaczenie profilaktyki i terapii zespołu.

Interesujące, chociaż niełatwe do interpretacji, są stwierdzone przez nas różnice pomiędzy trzema badanymi populacjami, zwłaszcza wyraźnie niższa, szczególnie u kobiet chorobowość i zapadalność na zespół bólów związanych z szyjnym odcinkiem kręgosłupa wśród ludności wiejskiej i małych miast w porównaniu z populacją wielkomiejską. Nie wydaje się, ażeby można to było tłumaczyć większą dostępnością opieki lekarskiej w dużym mieście. Badany rejon kilku gmin znajdował się bowiem niedaleko dużego miasta wojewódzkiego, z którym zapewnione były dobre połączenia kolejowe i autobusowe, a w ośrodkach miejskich regionu czynne były poradnie specjalistyczne. Pewne znaczenie może mieć natomiast taki czynnik pozakliniczny, jak wynikająca z wpływów kulturowych różnica w reagowaniu na dolegliwości o mniejszym natężeniu. Niezależnie jednak od tych momentów, mogących mieć znaczenie tylko dodatkowe, nasuwa się przypuszczenie, że całość czynników cywilizacyjnych dużego miasta usposabia do zachorowania na rwę szyjną i barkową, podobnie jak stwierdzono to w odniesieniu do zapadalności i rozpowszechnienia wszystkich chorób układu nerwowego (Wender i współprac., 1979). Wyniki badań epidemiologicz-