P5101322

Charakterystyka roztworów koloidalnych:

Uofilowc (cząstki fazy rozproszonej wykazują duże powinowactwo do ośrodka dyspersyjnego, czyk rozpuszczalnika).	liofobowe (cząstki fazy rozproszonej nie wykazują powinowactwa do ośrodka dyspersyjnego, czyli rozpuszczalnika),
^ gdy fazą rozpraszającą jest woda ^
hydrofitowe	hydrofobowe
cząstka fazy rozproszonej jest w otoczce solwata-cyjnej.	cząstka fazy rozproszonej adsorbujc na swej powierzchni jony danego znaku.
najczęściej są to roztwory wodne substancji wielkocząsteczkowych (białka, skrobi, żelatyny, gumy arabskiej).	tworzą je zole metali, ich tlenków, wodorotlenków, siarczków.
trwałość tych koloidów wiąże się z istnieniem otoczki sołwatacyjnej.	trwałość tych koloidów wiąże się z istnieniem sił elektrostatycznego odpychania cząstek fazy rozproszonej wywołanych przez jednoimienne ładunki powierzchniowe.

Charakterystyka roztworów rzeczywistych:

Substancje stałe, ciekłe lub gazowe posiadają różną zdolność do tworzenia układów homogenicznych z innymi substancjami.

Rozpuszczanie to fizyczny proces mieszania się dwóch substancji, prowadzący do otrzymania roztworu.

-    rozpuszczanie cieczy w cieczy - ciecz o większej gęstości wiewamy do cieczy o mniejszej gęstości, co gwarantuje szybkie i równomierne mieszanie;

-    rozpuszczanie gazu w cieczy - należy pamiętać o różnicy, w jaki sposób wprowadzać do naczynia gazy dobrze rozpuszczalne, a jak gazy o niewielkiej rozpuszczalności w tej cieczy; rozpuszczanie dała stałego w cieczy - kolejność wprowadzania jest dowolna, ale lepiej jest wlać decz do naczynia, w którym jest już ciało stałe.

Rozpuszczalność zależy od:

-    rodzaju substancji rozpuszczonej,

-    rodzaju m»|»i«łrwlniln

-    temperatury (rozpuszczalność większości ciał stałych 1 cieczy rośnie ze wzrostem temperatury, a rozpuszczalność gazów maleje), dla gazów od ciśnienia (rozpuszczalność gazów rośnie ze wzrostem ciśnienia).

Rozpuszczalność jest cechą danej pary. substancja + rozpuszczalnik w określonej temperaturze.

Na ogól ilość substancji, którą można rozpuścić w danej ilości rozpuszczalnika, w określonej temperaturze, jest ograniczona i prowadzi do uzyskania tzw roztworu nasyconego. Ilość substancji niezbędnej do uzyskania roztworu nasyconego określa wielkość fizyczna zwana rozpuszczalnością. Rozpuszczalność to lk~*« gramów danej substancji niezbędna do nasycenia 10O g rozpuszczalnika w danej temperaturze. Krzywe rozpuszczalności przedstawiają zmiany rozpuszczalności wraz z temperaturą.

Efekty towarzyszące procesowi rozpuszczania to, np.: zmiana temperatury, zmiana objętości (Zjawisko kontrakcji lub dylatacji), solwatacja (otaczanie cząsteczek lub Jonów substancji rozpuszczonej przez cząsteczki rozpuszczalnika; solwatacja w roztworach wodnych to hydratacja). Procesowi rozpuszczania może towarzyszyć proces chemiczny (roztwarzanie).

Proces rozpuszczania substancji krystalicznej w ciekłym rozpuszczalniku (woda) przebiega w kilku etapach;

etap 1: niszczenie sieci krystalicznej substancji (odrywanie Jonów z powierzchni kryształu) - energia £₍ potrzebna do zniszczenia sieci krystalicznej substancji rozpuszczonej Jest przekazana z otoczenia do układu;

etap 2: niszczenie oddziaływań międzycząsteczkowych w rozpuszczalniku - energia E, potrzebna do zniszczenia oddziaływań międzycząsteczkowych w rozpuszczalniku Jest przekazana z otoczenia do układu -,

etap 3; powstanie oddziaływań między Jonami substancji rozpuszczonej a cząsteczkami rozpuszczalnika - energia E uwodnienia (hydratacji) jonów substancji rozpuszczonej cząsteczkami wody jest uwalniania w trakcie tego procesu do otoczenia.

Stężenie roztworu to stosunek ilości substancji rozpuszczonej do określonej ilości (objętości lub masy) roztworu.

Stężenie procentowe C_p wyraża liczbę gramów substancji rozpuszczonej znajdującej się w 100 gramach roztworu:

C„ =—100%,

m

gdzie:

m_s - masa substancji rozpuszczonej Igi m_r - masa roztworu [g]

+ m„_ł0

Stężenie molowe C_m określa liczbę moli substancji rozpuszczonej w 1 dm³ (1000 cm*) roztworu:

C.

n

V ’

gdzie:

n - liczba moli substancji rozpuszczonej [mol] V - objętość roztworu [dm³]

Przy wzajemnym przeliczaniu stężeń można korzystać ze wzoru: