PC130283

52

II. Polityka rynku pracy

niowej zaliczono: wzrost zasobów pracy (uwarunkowania demograficzne), proces restrukturyzacji gospodarki (uwarunkowania strukturalne), reformę systemu edukacji (uwarunkowania edukacyjne) oraz proces integracji z Unią Europejską (uwarunkowania integracyjne).

3.    „Program promocji aktywności zawodowej młodzieży”¹³, przygotowany w 1995 r. Program ten przewidywał różnorodne rozwiązania, mające ograniczyć bezrobocie i jego skutki wśród młodzieży poprzez stworzenie systemu pomocy absolwentom szkół w aktywizacji zawodowej. System ten obejmował, między innymi, wprowadzenie w miejsce zasiłków dla bezrobotnych absolwentów premii za aktywność w postaci stypendiów. Przy formułowaniu Programu kierowano się pięcioma podstawowymi zasadami: prymatu pracy nad bezrobociem - ze szczególnym odniesieniem do pierwszej pracy w życiu zawodowym, prymatu dochodu z pracy nad zasiłkiem, prymatu zatrudnienia stałego nad każdą sponsorowaną formą aktywności zawodowej, prymatu działań aktywizujących nad działaniami osłonowymi oraz prymatu dalszego kształcenia i szkolenia nad bezrobociem.

4.    „Narodowa strategia wzrostu zatrudnienia i rozwoju zasobów ludzkich w latach 2000-2006”, przygotowana w 1999 r.¹⁴, będąca w znacznej mierze kontynuacją działań realizowanych w ramach wcześniejszych programów rządowych, poświęconych rynkowi pracy, ale zawierająca również nowe propozycje. Strategia stanowi zbiór kierunków działań, których realizacja powinna przyczynić się do wzrostu produktywnego zatrudnienia, a tym samym - ograniczenia bezrobocia i jego negatywnych skutków. Zawarto w niej propozycje działań głównie o charakterze edukacyjnym, prawnym oraz gospodarczym.

W Strategii znalazł się opis kierunków działań, jakie należy podjąć, aby sprostać wyzwaniom rynku pracy¹⁵. Przyjęto, iż pełne zatrudnienie jest warunkiem nieodłącznym wzrostu gospodarczego kraju, a niski poziom bezrobocia stanowi niekwestionowaną wartość społeczną. Za najważniejsze warunki osiągnięcia wysokiego poziomu zatrudnienia i niskiego poziomu bezrobocia uznano:

—    poprawę jakości zasobów ludzkich;

—    uwolnienie kapitału, ułatwiające tworzenie nowych miejsc pracy, zwłaszcza w sektorze małych i średnich przedsiębiorstw;

—    uelastycznienie relacji zachodzących między pracą a kapitałem.

Strategia została skonstruowana zgodnie z aktualnymi rezolucjami, zaleceniami i wytycznymi OECD i Unii Europejskiej w dziedzinie polityki zatrudnienia. Struktura przedmiotowa Strategii uwzględnia zalecany w krajach Unii Europejskiej sposób wyróżniania węzłowych kategorii problemowych w postaci tzw. filarów, na których winny wspierać się narodowe polityki zatrudnienia. Przyjęto więc, iż wyższe zaangażowanie ludności w procesie pracy opiera się na:

—    poprawie jakości zasobów ludzkich,

—    równości szans,

¹³    Program przyjęty został przez Rząd w czerwcu, a przez Sejm w listopadzie 1995 r.

¹⁴    Dokument ten został przyjęty przez Radę Ministrów 4 stycznia 2000 r.

¹⁵    Niniejszy fragment został napisany na podstawie: MPiPS (2000).