PICT0101 (4)

198 J. Bcndkowski, G. Radziejowska

Rys. 7.7. Model niemiecki - realizacja centrów logistycznych Źródło: [2]

Model len charakteryzuje się:

-    silnym wsparciem i udziałem sektora publicznego w ustawach federalnych,

-    finansowaniem inwestycji przez budżet federalny poprzez Deutsche Bank AG oraz dotacji celowych i pożyczek zwrotnych,

-    precyzyjnie opracowaną procedurą realizacji inwestycji budowy centrum logistycznego. Procedura ta wyróżnia:

•    inicjatorów potencjalnych budowy centrum,

•    organizację prac przygotowawczych, które prowadzi i odpowiada za tę działalność spółka rozwojowa z ograniczoną odpowiedzialnością,

•    sposoby i źródła finansowania budowy,

•    eksploatację centrum logistycznego przez powołanie spółki eksploatacyjnej, której organ nadzorczy tworzą przedstawiciele inwestorów.

Spółka eksploatacyjna dzierżawi majątek od spółki rozwojowej. Sektor publiczny w modelu niemieckim bierze udział w planowaniu i realizacji inwestycji. Ten udział przybiera często formy konsorcjów inwestycyjnych.

Model realizacji inwestycji wykonywany jest w formule partnerstwa publiczno-prywatnego (PPP). Wykorzystanie tej formuły korzystnie wpływa na realizację inwestycji.

7.5. Modele finansowania inwestycji

Jednym z ważnych czynników zachęcających inwestorów do osiedlania się w centrum logistycznym są koszty inwestycji. Doświadczenia i badania wskazują, że nakłady te są niższe nawet o 30% w stosunku do inwestycji prowadzonych poza centrum logistycznym.

Centrum logistyczne — element łańcuchów zaopatrzeniowych_ 199

Koszty funkcjonowania centrum logistycznego stanowią:

•    amortyzacja nakładów inwestycyjnych,

•    opłaty użytkowników do budżetów - obowiązkowe,

•    koszty eksploatacji obiektów i całej infrastruktury,

•    koszty działalności operacyjnej, bieżące funkcjonowanie centrum.

Kapitał inwestycyjny budowy centrum logistycznego ma różnorodną strukturę. Obejmuje także środki Finansowe programów Unii Europejskiej.

Współpraca w ramach partnerstwa publiczno - prywatnego wypracowała określone modele finansowania inwestycji. Modele te zostały opracowane w Niemczech i są weryfikowane w praktyce.

Ogólnie wypracowano trzy modele:

Model koncesyjny polegający na tym, że:

•    inwestor finansuje w całości realizację inwestycji,

•    rząd zwraca w rocznych ratach wraz z odsetkami nakłady poniesione. Zwroty te mogą obejmować nawet do 20 lat.

Model eksploatacyjny obejmujący współdziałanie: inwestora, rządu oraz zarządcy centrum logistycznego. Współdziałanie polega na tym, że:

•    inwestor finansuje realizację inwestycji infrastrukturalnych, np. terminala kontene-rowego, magazynów itd.;

•    inwestor od rządu uzyskuje wyłączność na świadczenie odpłatnych usług. Usługi są świadczone w oparciu o zbudowaną infrastrukturę. Udzielone wyłączności na świadczenie usług obejmuje czas do zwrotu nakładów inwestycyjnych;

•    inwestor przekazuje infrastrukturę zarządcy centrum logistycznego do akceptacji.

Model koncesyjno - eksploatacyjny oparty na założeniu, że przychody ze świadczonych usług logistycznych w centrum nie zwracają w zadowalającym czasie poniesionych nakładów inwestycyjnych. Stąd wymagana jest pomoc z budżetu państwa. Finansowanie inwestycji w ramach tego modelu polega na tym, że:

•    inwestor finansuje budowę terminala,

•    koszty inwestycji są dzielone następująco:

50% udziałów inwestycyjnych zwraca rząd w ratach lub jednorazowo, na pozostałe 50% inwestor uzyskuje wyłączność do czasu zwrotu kosztów inwestycji na odpłatne świadczenie usług.

Model jest kombinacją dwóch wyżej omówionych.

W modelu niemieckim można wyszczególnić następujące niekomercyjne źródła finansowania [3J:

•    środki z budżetu federalnego Ministerstwa Badań Naukowych i Technologii,