RZYM 109

z całą pewnością, ale założyłabym się, że jego oczy _szart. Choć fotografia wyblakła, podobieństwo było udę_rzaj^_a. W końcu ujrzałam twarz, na której mogłam skiy^ _ca|.₍ swoją nienawiść. Wyglądała jak moje lustrzane odbicie. Nic dziwnego, że matka nie potrafiła zapomnieć.

Byłam tak zajęta wpatrywaniem się w twarz ₀j_{ca> Zl}. dopiero po chwili spojrzałam na osobę stojącą obo|^_nj_eg₍₎ Tę, która obejmowała go ramieniem. „Rodzina świętuje odznaczenie agenta federalnego” - głosił tytuł. Czas nie obszedł się z nim łaskawie, ale od razu go rozpo^_na|_aill Z okrzykiem wściekłości rzuciłam arty kułem w Ei_oria

- Czy życie to nie jeden wielki żart? Kosmiczny £_arti Teraz już wiem, jak się czuł Lukę Skywalker, kiedy Dartli Vader powiedział mu prawdę. Tylko że ty nie jest^ _moim ojcem, a jego bratem.

DWUDZIESTY CZWARTY

Nie odrywałam wzroku od swojego szefa.

- Mam ci mówić: „wujku Don”? Ty skurwielu, na ile samobójczych misji mnie wysłałeś, wiedząc, że jestem twoją bratanicą? Ty i moja matka macie ze sobą tyle wspólnego, /.e to wy powinniście być spokrewnieni!

-A dlaczego miałbym myśleć, że będziesz inna niż on? — odezwał się w końcu Don. - Trzydzieści pięć lat icmu mój starszy brat prowadził dochodzenie w sprawie I iama Flanneryego, a potem zniknął. Mijały lata. Myśleliśmy, że nie żyje, a nikt nam nie powiedział, nad czym ostatnio pracował. Wstąpiłem do FBI, bo chciałem odkryć, co się z nim stało. Z czasem dowiedziałem się, kogo tak naprawdę ścigał. Przysiągłem kontynuować jego polowanie, ale wtedy zjawił się u mnie ni z tego, ni z owe-l',o. Kazał mi zapomnieć o Liamie i podziemnych istotach, które ścigałem, bo inaczej mnie zabije. Mój własny brat. Nie mogłem w to uwierzyć. Sześć miesięcy później, w tym samym mieście w Ohio, do którego za nim pojechałem, zaatakowano twoją matkę. Kiedy przeczytałem

225