S5001392

146

• Ustala się pewien sygnał (na przykład: „Stop!"). Jeśli taki sygnał padnie ze strony jednego z graczy bądź trenera, to należy natychmiast przerwać bitwę. Gra rozpoczyna się na komendę, a kończy, jeśli jeden z graczy wykroczy poza zaznaczone pole, padnie sygnał „Stop!” albo jedna z gazet się zniszczy.

Wskazówki pedagogiczne

-» Prowadzący musi być pewien, że uczestnicy zrozumieli, w jakie części ciała mogą trafiać, a w jakie nie. Przed rozpoczęciem gry jeden z biorących w niej udział wylicza części ciała mogące stanowić cel, natomiast jego przeciwnik wymienia „regiony” zakazane.

-» Prowadzący grę musi cały czas zwracać uwagę na przestrzeganie reguł. Jeśli zawoła „Stop!”, kiedy jedna z reguł została naruszona, a dany gracz nie przestaje walczyć, zostaje zastosowana metoda czasowego wykluczenia (time-out).

-> Po każdej grze uczestnicy wyrzucają swoje gazety do śmieci.

-» W tym ćwiczeniu chętnie biorą udział dzieci, które chcą się zmierzyć z innymi. Często zgłaszają się do niej dziewczynki/ dziewczyny, które wybrały sobie do walki jednego z chłopców, bo mają z nim „na pieńku”.

S Gra ta szczególnie jest łubiana przez dzieci z klas od 7 do 9 (na początku zabawy młodzi uczestnicy mają często opory, te jednak szybko mijają).

Walka na skarpety

Gra umożliwia rozładowanie konfliktów w ramach zabawy w obecności grupy, a przeznaczona jest dla dzieci od lat sześciu.

■ Dwoje skłóconych dzieci staje do „walki”. Ściągają buty. Wygrywa ten, któremu uda się ściągnąć drugiemu skarpetę.

Bicie, kopanie i wszelkie inne formy przemocy są niedozwolone.

Wskazówki pedagogiczne

-> Ta zabawa ma w sobie wiele humoru i przynosi sporo śmiechu. Niweluje przy tym agresję w najkrótszym czasie.

Zagraj mi pieśń o śmierci

Ćwiczenie jest przeznaczone dla dzieci od lat ośmiu. Potrzebny jest odtwarzacz CD (ew. magnetofon kasetowy).

• Prowadzący puszcza utwór Ennio Morricone Zagraj mi pieśń o śmierci. Przy tej muzyce dwoje dzieci powoli rusza z najdalszych kątów pomieszczenia w swoim kierunku, a trwa to do momentu, gdy staną jak najbliżej siebie. Cały czas patrzą sobie w oczy, nie mogąc się dotknąć. Potem powoli wracają tyłem. Nie wolno im rozmawiać.

Wskazówki pedagogiczne

1 Po zakończeniu ćwiczenia należy postawić uczestnikom następujące pytania:

Jak je odbierasz (to ćwiczenie)?

Jak się czułeś?

Co zaobserwowałeś?

1 Chętnie uczestniczą w nim również bojaźliwe i powściągliwe dzieci. Należy ściśle przestrzegać, żeby w żadnym wypadku nie dotykały się one wzajemnie oraz aby cały czas patrzyły sobie w oczy.

1 Bez proponowanej muzyki ćwiczenie nie przyniesie żadnych efektów.