Oznaczając kierunek napięcia źródła sygnału 0 na przykład strzałką do góry oraz zakładając, że ani wzmacniacz, ani obwód sprzężenia zwrotnego nie zmieniają polaryzacji sygnału, otrzymamy kierunki napięć w układzie, .przedstawione na rys. 7-5. Obchodząc obwód dabed zgodnie z ruchem wskazówek zegara otrzymamy
V-OvtJ+V,p= 0 (7.3)
Określając stąd 0 oraz stosując (7-2), otrzymamy że
U = Uwt,-U.P = U„,-{ikuUW'i = - fiku) <7-4)
Współczynnik wzmocnienia wzmacniacza ze sprzężeniem zwrotnym ku,p przedstawia sobą stosunek wyjściowego napięcia wzmacniacza 0„.v, do wyjściowego napięcia źródła sygnału 0, skąd
k
usp -
0»W
0
fcu 0»-cJ 0
ku
1-
(7.5)
Zależność (7.5) jest jedną z podstawowych dla wzmacniaczy ze sprzężeniem zwrotnym. Na jego podstawie można określić moduł ktt ,p oraz argument <ptp współczynnika wzmocnienia wzmacniacza ze sprzężeniem zwrotnym na dowolnej częstotliwości, a więc i wykreślić charakterystyki częstotliwościową i fazową wzmacniacza ze sprzężeniem zwrotnym na podstawie charakterystyk fazowej i częstotliwościowej obwodu sprzężenia zwrotnego oraz wzmacniacza bez sprzężenia zwrotnego.
Z zależności (7.5) wynika,- że wprowadzenie sprzężenia zwrotnego do wzmacniacza zmienia jego współczynnik wzmocnienia 1 — fiku razy; iloczyn fiku nazywa się wzmocnieniem pytlowym i jak wynika z (7.1), przedstawia on sobą stosunek napięcia na wyjściu obwodu sprzężenia zwrotnego do napięcia na wejściu wzmacniacza i równa się współczynnikowi wzmocnienia układu całej pętli sprzężenia zwrotnego.
Jeżeli napięcie sprzężenia zwrotnego U,„ jest zgodne w fazie z napięciem sygnału w obwodzie, do którego jest doprowadzane sprzężenie zwrotne i z tego wzglądu dodaje się artymetycznic do napięcia sygnału, to sprzężenie zwrotne nazywa się dodatnim sprzężeniem zwrotnym. Jeżeli napięcie sprzężenia zwrotnego ma fazę przeciwną do napięcia sygnału w tym obwodzie, do którego napięcie sprzężenia jest doprowadzane i dlatego odejmuje się od napięcia sygnału, to sprzężenie zwro.tne nazywa się ujemnym. sprzężeniem zwrotnym.
Przy dodatnim sprzężeniu zwrotnym fika = fiku i jak z tego wynika zależność (7.5) przekształca się w
V*e
Vv„
1-fiK
ku.^rrhr--V" (7-6)
1 -
Jeżeli przy tym fika<. 1, to mianownik zależności (7.6) jest mniejszy od jedności i ku,B jest większe niż fc„. Jak z tego wynika, dcdatnie sprzężenie zwrotne przy fiku < 1 zwiększa współczynnik wzmocnienia wzmacniacza. Przy fiku = 1 wartość k„,p jest nieskończenie duża, co jak zostanie udowodnione, odpowiada pod względem fizykalnym samowzbudzeniu wzmacniacza.
Przy ujemnym sprzężeniu zwrotnym /iku = — jfka i wyrażenie (7.5) przyjmuje następującą postać
kuip —
ku
ku
(7.7)
1 +
U»T
stąd wynika, że ujemne sprzężenie zwrotne zmniejsza wzmocnienie wzmacniacza 1 + fiku razy. Wielkość 1 + jiku jest w ujemnym sprzężeniu zwrotnym nazywana głębokością sprzężenia zwrotnego. W dalszym ciągu udowodnimy, że ujemne sprzężenie zwrotne polepsza wiele własności wzmacniacza, z tego też względu pomimo zmniejszenia wzmocnienia jest ono szeroko stosowane we współczesnych wzmacniaczach. Dodatnie sprzężenie zwrotne, pogarszające większość parametrów wzmacniacza jest w urządzeniach wzmacniających stosowane rzadko; szersze zastosowanie znajduje ono w generatorach drgań elektrycznych.
Ponieważ obwód fiku może powodować przesunięcia fazowe, wynoszące nawet kilkaset stopni przy zmianie częstotliwości, ujemne sprzężenie zwrotne na jednej częstotliwości przekształca się w dodatnie sprzężenie zwrotne na innej częstotliwości, na której przesunięcie fazy wprowadzane przez pętlę sprzężenia zmienia się o 180°.
Dlatego tez wzmacniacz mający na jednej częstotliwości ujemne sprzężenie zwrotne może na innej częstotliwości mieć dodatnie sprzężenie zwrotne. W celu uniknięcia pomyłek i niedokładności w terminologii, sprzężenie zwrotne w praktyce klasyfikuje się w zależności od znaku, jaki przyjmuje dla środka pasma przenoszenia roboczych częstotliwości wzmacniacza, dla którego przesunięcia fazowe są małe i przechodzą przez wartości zerowe. Jeżeli wielkość fi ma charakter rzeczywisty i nie zależy od częstotliwości, sprzężenie zwrotne nazywa się częstotliwościowo niezależnym; jeżeli fi ma charakter wielkości zespolonej, a więc za-
329