Scan0063 (7)

-    Wręcz przeciwnie. Są listy oczekujących. A streszczenie brzmi tak: fragmenty Krainy Magii rozsypane są po całym świecie. Niektóre się łączą, inne odbijają od siebie, a jeszcze inne są tak odległe, że często nie da się do nich w ogóle dotrzeć. Ogólnie rzecz biorąc, magiczne istoty mogą podróżować w tę i z powrotem. A ludzie, nawet ci uznawani za przyjaciół, nie bardzo. Te fragmenty często dotykają waszego świata. A gdy tak się stanie, łatwiej znaleźć drogę między nimi.

-    Teoria bańki mydlanej. - Byłam podekscytowana, tę część raczej rozumiałam.

A gdy Bron spytał, o co chodzi, przedstawiłam mu szybko swoją teorię. Przechylił głowę na bok, przemyślał moje słowa i stwierdził:

-    Mniej więcej.

-    A więc rodzice Floss władają tą bańką? A ona odbija się od mojego świata?

-    Przynajmniej na razie.

Spojrzałam na Brona.

-    To dość mętne.

-    Czasami się przemieszczają.

Wyprostowałam się i przełknęłam.

-    Nie będziemy mogli wrócić do domu?

-    Od dawna nic takiego się nie zdarzyło - zapewnił.

-    No świetnie. Zupełnie jak „ten wulkan od dawna nie wybuchał”. - Wstałam. - Teraz zaczynam się niepokoić, jakbyś chciał wiedzieć.

-    Floss ma bardzo silny związek z twoim miejscem na świecie.

-    Hm...

Skinął głową i poklepał mnie po ręku.

Nie bardzo mnie to pocieszyło, ale nie przychodziło mi do głowy nic, co mogłoby zwiększyć szanse powrotu do domu. A potem pomyślałam, że skoro już i tak jestem zdenerwowana, to mogę równie dobrze spytać o resztę.

-    A te stworzenia, które widać kątem oka? Co z nimi?

Bron zamrugał.

-    Jak bezpiecznie jest w twoim świecie, Persjo?

Tu mnie miał.

-    Masz rację - stwierdziłam. - Czyli nie powinnam się nimi przejmować?

Roześmiał się.

-    Nie. Zawsze powinnaś się przejmować. Przynajmniej na tyle, by być bezpieczna. Tu jest tak samo jak tam, skąd przybyłaś. Krew i kwiaty. Smoki i ludożercy.

-    Nie tak bym to określiła.

-    Każde miejsce ma swoje niebezpieczeństwa.

Tym razem ja się roześmiałam.

-    Pewnie masz rację. A ja jestem tylko introligator-ką i gram w sztukach, a czasem pomagam robić kukiełki.

Zastrzygł uszami. Naprawdę. Widziałam, jak się uniosły.

-    Introligatorką?

Opowiedziałam mu o programach Banitów i moich próbach z robieniem pudełek, tłoczeniem wzorów i innych zabawach z papierem.

-    Hm. - Wyglądał na podekscytowanego, zupełnie jakby skosztował wyjątkowo dobrego placka z morelami. A potem powiedział:

-    Menu.

-    Menu?

-    Coś solidnego, ale żeby dało się wprowadzać zmiany. Dania dnia, drinki i takie różne. Po waszej stronie

127