Scan0164

Shy^JT Boy

go z takim powodzeniem, porozumiewając się z Bess. Samantha była gwiazdą tego pokazu i to całkowicie zasłużenie. Przyćmiła mnie i wszystkich innych. Nie było osoby, której serca by nie poruszyła. Wszystkich obecnych ogarnął podziw dla niej, tak powszechny, że wręcz się go wyczuwało.

Uchroniła koma od przedwczesnej śmierci w rzeźni i oszczędziła sobie dalszego bólu — a dokonała tego, nie podnosząc ani razu ręki lub nawet głosu.

Opowieść Samanthy dotyczyła pokonania konsekwencji przemocy fizycznej, jaką ktoś stosował wobec jej koni. Wiem jednak, że wszędzie na świecie są dzieci poddawane tej samej ślepej dyscyplinie, widzące te same uniesione pięści. Historia człowieka, którego będę nazywał kowbojem z Memphis, była smutnym przypomnieniem tego faktu.

Byliśmy na tournee w Tennessee i zatrzymaliśmy się w jednej z tych miejscowości, w której przez kilka kolejnych wieczorów miałem demonstrować moje metody. Właśnie dobiegłem do połowy pierwszego pokazu i podpisywałem książki oraz taśmy wideo, kiedy w kolejce, która uformowała się przede mną, zauważyłem ogromnego mężczyznę. Miał czerwoną twarz i chociaż nie mógł mieć dużo ponad czterdzieści lat, słońce poznaczyło ją głębokimi zmarszczkami.

Nosił starannie uformowany kowbojski kapelusz, który najwyraźniej pamiętał kilka lat ciężkiej pracy. Kapelusz zachował swój kształt, co dobrze świadczyło o jego jakości oraz o tym, że jego właściciel był zawodowcem i do tego człowiekiem dumnym ze swojej profesji. Lata, które poświęciłem na doradzaniu aktorom filmowym, w co mają się ubrać, by sprawiali autentyczne wrażenie, nauczyły mnie, jak trudno jest nieprofesjonaliście uzyskać ten „wygląd".

Kiedy dzieliło go ode mnie dziesięć, dwanaście osób, wystąpił nieznacznie z kolejki. Jego koszula, niebieskie dżinsy i buty były odpo-