ScanImage088

180

1

Ryc. 87. Noże fińskie w pochwach z kurhanów Vodi. E.A. Rjabinin, 1989).

odlewania, odkuwania, cyzelowania i nacinania czyli w sposób tradycyo) podobnie jak ozdoby z brązu (ryc. 89).

Wśród zajęć, które zaspokajały podstawowe potrzeby życia codziennego, na czoło wysunęła się obróbka drewna, tradycyjnie przez Finów uprawiana i rozwijana w miarę postępu technicznego. Zapotrzebowanie na cieślę, umiejącego wznosić domy, mościć ulice, konstruować umocnienia obronni wzrastało od IX w. nie tylko w osiedlach rzemicślniczo-handlowycb, alt także w obrębie każdej wspólnoty terytorialnej. Rozwój żeglugi, zwłaszcza

181

Ryc. 88. Noże fińskie i pochwy z Karelii (S.I. Koćkurkina, 1981).

morskiej, wymagał specjalistycznych umiejętności szkutnika, ożywiona wywiana towarowa szlakami lądowymi - kołodziejów- i sanników. Przypuszczalnie umiejętność wykonania tych przedmiotów posiadał każdy gospodarz ^na skalę własnych potrzeb. Ogromne bogactwo drewna sprzyjało rozwojowi ciesiołki, nie wykluczone także, że jodły i sosny, jako najlepszy budulec, były Przedmiotem handlu ze Skandynawami.

Rękodzielnicy wyrabiający z drewna drobne przedmioty użytku codziennego skupieni byli w ośrodkach rzcmicślniczo-handiowych. W Karelii Wykorzystywano do prac tego typu przede wszystkim brzozę, z której wycinano czerpaki, łyżki, trzonki do narzędzi i takie przedmioty jak stępy d° kasz. W XI w. drewniane przedmioty w-ytaczano już na tokarkach ^ub robiono je z odpowiednio przyciętych klepek. Z kory brzozowej ro-¹⁰°o koszyki, pojemniki i taśmy do przepasek na głow7 dziewcząt ■S-l. Koćkurkina, 1982, s. 125).

W każdej wspólnocie osadniczej, a może w każdej zagrodzie lepiono na Własne potrzeby naczynia gliniane, które w związku z tym różnią się między ^bą sposobem wykonania, składem przygotowanej masy, formą i stylem