skanowanie0003 (123)

ą kwasc iktywne

■    Wszystkie 4 leki mogą wpływać na absorpcję i zmniejszać biodostępność

leków wymagających niskiego pH w procesie wchłaniania

•    Istotna klinicznie interakcja z ketokonazolem. Jednoczesne podawanie H,RA i ketokonazolu może być przyczyną niepowodzenia leczenia przeciwgrzybiczego

■    Cymetydyna jest inhibitorem niektórych izoform CYP450

•    Szczególnie istotne w przypadku leków o niskim indeksie terapeutycznym (np. teofilina, lidokaina, fenytoina, warfaryna)

■    Ranitydyna jest słabszym inhibitorem CYP450

■    Nizatydyna i famotydyna nie wchodzą w interakcje związane z CYP450

■    W przypadku leków tej grupy opisano zjawiska tachyfilaksji i tolerancji

yuiiaYana t ra/uilarSa ui nAra rarantArAm LI    una-tiAl/ Lill/i 1

Omeprazol, pantoprazol, lansoprazol, rabeprazol i esomeprazol

Wysoce specyficzne inhibitory wydzielania kwasu żołądkowego, nieodwracalnie wiążące się z H*/K*-ATPazą (pompą protonową)

'kwasu ,by

} sulfonamidu. Absorpcja slrtowa otoczka chroni .    ym), skąd z krwią lek dociera

do kanalika wydzielniczego komórki okładzinowej i jest tam protonowany do aktywnej formy

■    Ta przemiana wymaga aktywności pompy protonowej, dlategoteż IPP wykazują najwyższą skuteczność, gdy przyjmuje się je 30 do 60 minut przed posiłkiem, na czczo

■    IPP są skuteczniejsze od H_aRA pod względem redukcji wydzielania kwasu oraz regeneracji śluzówki przewodu pokarmowego

■    Działania niepożądane związana z krótkotrwałym stosowaniem IPP są rzadkie i porównywalne do H_aRA:

•    przewód pokarmowy; (nudności, biegunka, ból brzucha)

■    CUN (bóle głowy, zawroty głowy)

•    rzadko: wysypka, podniesiona aktywność enzymów wątrobowych

■    Wzrost pH w żołądku może zwiększać biodostępność doustnie przyjmowanych leków (np. digoksyny, nifedypiny) lub zmniejszać absorpcję, np. ketokonazolu

■    Działania niepożądane związane z długotrwałym stosowaniem IPP:

■    zwiększone ryzyko zakażeń (zapalenie pług Infekge jelitowe) związane ze zdolnoidą przeżycia mikroorganizmów przy wyższym pH

■    długotrwałe stosowanie IPP u starszych osób-zwiększone ryzyko złamań szyjki kości

udowej,prawdopodobnie w związku z inhibicją wchłaniania wapnia wywołaną niedoborem kwasu żołądkowego (hipochłorhydrią) spowodowanym działaniem IPP

•    niedobórwrtaminyB,.-kwas żoładkowyjest niezbędny dla uwolnienia witaminy z pożywienia (niedobory szczególnie u starszych osób, wegetarian i nadużywających alkoholu)

■    Sól glinowa sulfonowanej sacharozy

■    Chroni śluzówkę przewodu pokarmowego tworząc fizyczną barierę przeciwko agresywnym czynnikom, takim jak kwas, pepsyna, sole

■    Przy pH 2-2,5 sukralfat wiąże się z uszkodzoną śluzówką (np. w miejscu wrzodu), formując ochronną warstwę

■    Wchłaniany w minimalnym stopniu, nie ma wpływu na sekrecję kwasu żołądkowego

• Inny mechanizm działania: stymuluje działanie ochronnych prostaglandyn w śluzówce

■    Działania niepożądane:

•    zaparcia u ok.3% pacjentów, najprawdopodobniej z powodu zawartości glinu

•    możliwa hipofosfatemla (wiązanie glinu z fosforanami z pożywienia)

•    biodostępność doustnych fluorochinolonów, warfaryny, fenytoiny, lewotyroksyrry, chinidyny, ketokonazolu. amitryptyliny, teofiliny może ulec zmniejszeniu wskutek wiązania tych leków przez sukralfat w przewodzie pokarmowym. Sukralfat należy podawać przynajmniej 2h po tych lekach

■    Syntetyczny analog prostaglandyny EL, działa głównie poprzez stymulację procesów ochronnych w śluzówce

• Efekt cytoprotekcyjny związany jest ze stymulacją produkcji śluzu I jonów wodorowęglanowych, poprawą ukrwienia śluzówki, podobnie do endogennych prostaglandyn

■    Hamuje wydzielanie kwasu żołądkowego, jednak nawet w dużych dawkach słabiej niż H,RA

a Działania niepożądane:

•    biegunki zależne od dawki (u ok. 30% pacjentów), rzadsze przy przyjmowaniu mizoprostolu z posiłkami

•    skurcze w obrębie Jamy brzusznej

•    nudności

•    bóległowy

•    efekt uterotropowy - mizoprostoi ma działanie poronne, jest bezwzględnie przeciwwskazany dla kobiet w ciąży*

■    Mechanizm działania nie jest całkowicie poznany. Bizmut prawdopodobnie przyłącza się do uszkodzonej śluzówki i stymuluje komórkowe mechanizmy ochronne

■    Bizmut ma działanie bakteriobójcze, głównie w stosunku do Helicobacter pylon

■    Sole bizmutu nie maję wpływu na sekrecję soku żołędkowego

■    Niewiele działań niepożądanych:

• salicylan bizmutu + inne salicylany = nasilenie toksyczności salicylanów, zwiększone ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego

■ nieszkodliwe czarne zabarwienie stolca i języka przy przyjmowaniu płynnych postaci leku

3