skanowanie0044 (21)

protodermy w obrębie wierzchołka (warstwa I-i) wskazuje na akropetalny, a nie, zwykle, bazypelalny kierunek transportu tego hormonu (rys. 15-6). Oznacza to, komórki protodermy mają polarność odwróconą w stosunku do polarności koi prokambium, czy też, w dalszych etapach rozwoju, komórek kambium - tkanki, zdolność polarnego, hazypctalncgo transportu auksyny jest powszechnie znana, domo również, że w korzeniu auksyna jest transportowana w części centralnej akr talnie, natomiast w strefie pcryfcryczncj następuje zmiana kierunku transportu hormonu (rozdz. 12 i 14/t. 2).

i

Rys. 16-13. Kidiunak podziałów <omółkowych w organie oskMym rośiny zależy od indukowanej i potórnońci komórek, którą wyraża ułożone rrkrotubui koTy-oUmch A - ooctóaty antykfenaine. wnosi albo wzd'uż oel apikalno bazalncj (u góry), aloowzduż otaod. (u co’c). P sedział poryMhainyi mujący wzrost wzdluz esi promieniowej

Wyznacznikiem strukturalnym polarności komórek położonych w organach wych roślin jest cytoszkiclct. Ułożenie mikrotubul kortykalnych w interfazie, a n nie w obrębie pasma przedprofazowego (PPB) jest równolegle do pląs przyszłego podziału komórki. Dwie komórki izodiamclrycznc, pozornie identy mogą w ten sposób różnić się polarnością. Ułożenie MT kortykalnych, przed p niem PPB, może się zmieniać pod wpływem hormonów działających antagonistyc takich jak giberelina i etylen, czego skutkiem jest zmiana kierunku wzrostu komó i zmiana konfiguracji podziału z antyklinalnego na peryklinalny lub odwrotni^ (rys. 15-13), Jest to przykład hormonalnej regulacji polarności komórek i kierunku ekspansji w obrębie osiowych organów roślinnych. Podziały peryklinalne w organie osioł wym oznaczają wzrost średnicy organu (grubienie), podziały antyklinalne - j wydłużanie lub wzrost obwodu.

stres

5

Wiadomo, że innym czynnikiem mogącym mieć wpływ na polarność komórek wyrażającą się ułożeniem MT kortykalnych, a następnie kierunkiem podziału jest stres mechaniczny. Najlepszą ilustracją roli podziałów antyklinalnych i peryklinal w roślinie jest podlegające takim stresom kambium, w którym podziały peryklin mają charakter podziałów rozwojowo nierównocennych, przyczyniających się