0114

112

O KLEJNOCIE

sał się zań za obronę tej Pernusowej przerzeczony szlachetny Jan Grodowski z Pieczy łąk, czego jest sens w te słowa:

Et hic stans personaliter corani judicio terrestri craco. nohilis Joannes Grodowski de Pieczilegi haeres, recedens a terris et districtibus guibusris, prae-sentibus se inscripsit cum, suis successoribus, eandem Haedoigi Pernusowa, ac ejus successores, ratione bonorum Polanowicze, per nobilem Nicolaum Polano-toskij titulo perpetuae renditionis inscripiurum, ab omnibus inpedimentis et da-mnis guarumlibet personarum status et sexus utriusgue etc, ut in forma. Necnon a pueris omnibus nobilis olim Stanislai Polanowski, filiastris suis, sub radio octingentorum florenorwm etc. Qui Joannes Grodowski etiam recognouit, ac se et suos successores inscripsit, guod praedicius Nicolaus Polanowski omnia mu-nimenta literatoria super praefata bona Polanowicze, tam donata guam etiam rendita seroientia, ac etiam super cmetones, pro ąuibus cum generoso Joannę Jordan jurę aegit, et citationes, huic ad fer iam secundam post festum sancti Jacobi Apostoli nunc instans proxime reniurum, in manus et personam ejusdem Hedvi-gis Pernusowa, et suorum successorum tenebitur dare, et actis guibuscungue suis sumptibus extrahere.

Tamże zaraz stawił tenże Mikołaj Polanowski żonę swą ze dwiema powinnymi jej, że przyzwoliła na to przedanie tej części, czego jest w tymże zapisie sens w te słowa:

Et hic idem stans persónaliter coram judicio nobilis Anna consors legitima nobilis Nicolai Polanowski, habens penes se nobilem Stanislaum Lagano-loski, et Stanislaum Marszowski, consanguineos de linea paterna, ad haec sibi consentiens recognooit: quia huic inscriptioni renditoriae, in omnibus punctis et articulis in eadem inscriptione approbaoit et fieri eam admisit, super reforma-tionem suam dotis et dotalitii, si guam super praefatis bonis Polanowicze ven-ditis habuerit inscriptam, et super omnem jus suum. etc., mortificat, cassat, et in nihilum redigit, jam se perpetue ab eisdem abrenuncians. Actum Craco., feria secunda in crastino S. Trinitatis proxima, anno ut supra.

Tenże Mikołaj Polanowski zostawił z Otwinowską z domu Gryf synów sześć, córek pięć, synowie czterej zeszli steriles. Został Jan, który za dowcipem swym i za biegłością, przyszedł do majętności znacznej, i potomstwo zostawił ze dwiema żonami, syny i córki: Jana który w Węgrzech w multańskiej ziemi czas długi na rycerskim się chlebie bawił. Macieja, który także na chiebie rycerskim młodość swą trawił, drudzy minorenes.

Tomasz, drugi brat tego Jana, syn Mikołajów, który się z młodości naukami wyzwolonemi bawił, wstąpił potem do zakonu ś. Benedykta na Tyniec, tam był trzydzieści lat kapłanem, potem za przejrzeniem pańskiem został opatem klasztoru S. Krzyża, na Łysej górze, poKuczowskim z domu Róża. Zostawił pamięć po sobie klasztorowi onemu: miednicę i nalewkę srebrne, łańcuch z krzyżem, i pierścień z szafirem, ornat sre-brnogłowy, umarł roku 1582. Dwie wsi dał na osadzenie, czem klasztorowi i stołowi opaciemu pożytków przymnożył, z Uciska grzywien dwadzieścia za dziesięcinę zakonnikom, z Woli paprockiej złotych dwadzieścia stołowi swemu, które miał na prebendę obrócić do tegoż kościoła, wszakoż śmierć przeszkodziła. Był człowiek gniewliwy, wsza-koż gniew jego był krótki i nikczemny, był wielki chlebodawca. Po nim został Wojciech Kilanowski z domu Pobóg.