11450 IMGv29

IV. NAUKI WSPÓŁDZIAŁAJĄCE Z SURDOPEDAGOGIKą

Problematyką uszkodzeń i zaburzeń w funkcjonowaniu zmysłu

chu zajmuje się cały zespół nauk surdologicanych (surdus _    = _t

logos — nauka). Spełniają one istotną rolę w rozwoju teorii i praktyk rewalidacji osób z uszkodzonym słuchem.

Surdopedagogika, zmierzając do konstruowania teorii surdorewali. dacji i budując modele postępowania cedowościowego, a więc wzorce skutecznego działania, odnosi je do dwóch zasadniczych elementów: '■

—    celu, rozumianego jako postulowany skutek postępowania rewa-1 idącyjnego. Cel ten jest wyznaczony przez aksjologię i teleologię wy-chowania, natomiast granice i możliwości jego osiągnięcia określają ta-kie nauki surdologiczne, jak medycyna, szczególnie otologia, audiologia, a (ponadto lingwistyka i paycholingwistyka, psychologia defektologiczna, psychopedagogika specjalna, cybernetyka a także praktyka rewalidacyj-na,

—    (procedury (metody i techniki) osiągania założonego celu. Procedura ta także musi uwzględniać nie tylko ogólne reguły metodyka wychowania, ale także wskazania prakseologii (nauki o skutecznym działaniu), otologii, audiologii, lingwistyki, surdapsychologii, socjologu i cybernetyki.

Jakkolwiek cel każdej dziedziny nauki jest identyczny (badanie, tj. opisywanie i wyjaśnianie rzeczywistości przyrodniczej i społecznej), I przedmiot -badań naukowych może być i w -wielu wypadkach byw» taki sam (np. człowiek, którym zajmują się różne nauki), to jednak każda dziedzina nauki posiada odrębną, sobie tylko właściwą sferę eksploracji badawczych oraz swoisty sposób podejścia do badanej rzeeajN wistości. Dla socjologa wychowanie może być odmianą socjalizacji, dla pedagoga 'przedmiotem badań jest najogólniej ujmując świadomie i celowo organizowany proces n auczan ia - wychowam ia i jego skuteczność m. odniesieniu do podmiotu, jakim jest człowiek, psychopedagogika specjalna zajmuje się psychologicznymi uwarunkowaniami postępowania im chowawczego. Surdopsychologia jest jedną z nauk społecznych, a więc należy do dyscyplin zajmujących się człowiekiem jako istotą przede

i bMmM wy*ąp*JM (taktycznego,

H CkHHkj, Jkeaartk jMgBMMj Tka Wl» toru. pw ariattag

Syfcuaej* *» wych ar €***! «* do aakąpM

<ta pograniu *>**• Gdda&myełT mtylrt    i ■■■■

nycfc badan fMrtąmprfl $urdepedagi «** »* | łeezmymi, a MM eebnirmymi i wmhmmm ofolops, zajmując*

żfnysłrw did* | idMN^ dfiagnaatyką, tematom i prtollafctyką, nauc tyriato prali aaayatkim • p^^|(a I (dziedzicznej bądź fMbptrjj, | stopniu j rodzaju ufcptfW flM* Mtal się zwykle z me zaburmną totoMjmcJk w przypadku jmkodsan ta | o charakterze :.3bviym mogą wv'f\%p&*r*& dodatkame mlmnaftto. Dm ko s dziedzicznym umkodamma Ml pnyahoton ponadto ivpMi H szkoły i dobrze aa*Wvtpa jąayfcfiam    którego Mjr «j§ i

od ndesłysząeych rodziców, radakka będi hnoijA AoAlf fi j uszkodzenia słuchu jat ścisłe wriązwiy i ma* jaram I Informacje o rodzaju stopniu Mi afiojM ariai

ją i kolei dobranie najbardas-ej adfimtoMatofi    _

pozwalają nmapiidwrl rarJmMto pnardjaij i pajHaal paai wychowań ia fi kształcenia słuchu.

Lingwistyka llji naaaptŃM    MM t|

a dzięki auajomośai teorii imfafiat yranyck uli Hala au atianwak toto*| cepcji rirdodydak Tycznych Tak «p. grama tyka laasM^kaaknaa-cyjna Noama ChoMky**9» te- * ponaMfe mm labudować na podstawach metody nauczyciel pomaga dziecku obywać nych (uczenie się przez ofikrymait), nytm ideami struktur językowych, ąpkk f koncepcją ■oljaM/M^J teorii aktywizacji języka, chan*tafySHgtog£tf^^^^^^^^^^^T i n g tyka, pmmtoki to

innymi otom in ki md języka <to praaatow peeneweayc. , -.to*e akwizycją języka prymamego, którym ctta ddmfc*

język migam. W takfiok pnpąkMi Jpyh ajoayaty I .edkM