Qmmqm mr*1 granice na Renie i Dunaju poprzez
iina) aa pograniczu germańskim i reckim. Tymczasem mi Map OuMyu wyrosło groźne państwo Daków, których król Oteźg|S ag aweaepwcznym dis Rzymu przeciwnikiem. Domicjan prowadził p^\ Ma apt * Pakami, którą musiał zakończyć niekorzystnym dla kpa *9 r Zamordowanie Domicjana położyło kres dynastii
Po krótkim panowaniu Nerwy tron cesarski objął doświadczony i nuty wódz Marek Ulpiuaz Trąjan (98-117 r.), pochodzący z hiszpańskiej, sta luJtka W jago osobie Rzym uzyskał najbardziej wojowniczo "Tinlik cesarza-zdobywcą. Za główny cel Trąjan obrał sobie ujarzmienie p»*mn? kńw. Szykując się do tej wojny Trąjan musiał powiększyć liczbę lepiej, trzydziestu Przez pięć lat prowadził cesarz ciężkie walki w Dacji, którzy cznie została podbita i ogłoszona prowincją rzymską; Decebal zginął w m Była to jedyna prowincja na północ od Dunaju, stanowiąca ważny punkt sia^ giczny, a jednocześnie ośrodek romanizacji północnej części półwyspu Bdk* •kiego (dzisiejsza Rumunia). Po zakończeniu wojen dackich (106 r.) Traianw^ w Rzymie słynną kolumnę obrazującą historię podboju Daąji. W 106 r. Tręi rauurzyt takie panowanie rzymskie na Wschodzie włącząjąc do Imperium Skalistą.
Ostatnia lata panowania Trajana wypełniły przygotowania do wieUdąsąg na Wschodzi# przeciwko państwu Partów. Cesarz pragnął być nowym Akia* dram Wielkim i dotrzeć daleko na Wschód. Rozpoczął więc zdobywczą sypnę podbijając Armenię (113 r.), a następnie atakując samo państwo Partów. Jad* wiek udało się cesarzowi odnieść wiele poważnych sukcesów, zdobyć temysk Mempatamii i stolicę Arsnkidów, Ktezyfont, oraz dotrzeć do ąjścia Tygrysa I hb tu do Zatoki Perskiej, to próba ekspanąji rzymskiej w głąb terytoria# Mkońcsyts się niepowodzeniem. Na tyłach armii rzymskiej, w Palsstynk,*jb chłegmfns powstanie Żydów miMskąjących w Gyrenąjce, Egipcie i naCjj® ibuntowała zię równieś świeżo zdobyta Mezopotamia. Trąjan nie aMW nuowsć walki, tły stan zdrowiu smusił go do powrotu (zmarł w Cylięji# fo* do Rzymu t
Tron po Trąjani* objął jago kuzyn, pochodzący również a Hiszpana NIP Kliuss Hadrian (117*138 r.). Jago panowania oznacza zasadniczą zmianę JM* Mganksnąj Rzymu. Hadrian zdawał sobie sprawę, że wielkie podbęja m“ bż prsakraciąją macanie możliwości finansowe I militarne państwa ngwdW tanim opurów N strony wodzów, współpracowników Trąjana. Hadnaa Ml» wtękaanśd adobycay terytorialnych na Wschodzie. Z nowych pee*?** wał tylko Arabię w Aąji i Daję w Europie. Cesara dążył natomiast h ais grasic. Wspaniały system fortyfikacji w połnocnąj Brytanii, tse. ®l^
tmumm r*+mt *-**#*• •****«■*•■
u j^iii *1iir~ «■-*--*r — «■■■*■—■• —— «nitła!
521