26332 tabelki

9$

9$

nne nie ulegąjąj lie sprzyjają p^; tyswajalnegoaą rana przez pianką v morskich. IW przeniesiona^ ia.

liany powodowi V rolnictwo, po®*’ terają ten pierw¹®' j tior i innych    |

ę (ryc. 54).    j

fosforany. W gir vem fitoplanW⁰^

Eerii—część f°^s| | opada też f°^s

uwolniony do fosforanów, ponieważ sąone słabo rozpuszczalne i wytrącają się/. roztwo-ru. Największa ilość tego pierwiastka jest tracona na skutek /mywania go do oceanów i mórz, gdzie się osadza w formie nieprzyswajalnej dla organizmów.

Ryc. 54. Schemat głównych szlaków fosforu w biosferze.

Zastanów się

Uzasadnij stwierdzenie: niskie stężenie P może świadczyć albo o ubóstwie ekosystemu, albo o jego

dużej aktywności.

Ilość wolnego pierwiastka w przyrodzie jest niewielka, ponieważ wypłukiwanie go ze skał jest powolne, a szybkość asymilacji przez organizmy żywe -duża. Większość fosforu występującego w przyrodzie zawarta jest w związkach budujących organizmy i znajduje się w ich płynach ustrojowych oraz. strukturach szkieletowych. Pozostała część pierwiastka jest związana w detrytusie i osadach nieorganicznych, np. skałach. Ponieważ szybkość uwalniania fosforu jest mniejsza niż jego pobieranie, na wiosnę cały dostępny fosfor zostaje związany przez ciała producentów i konsumentów. Niedostatek tego pierwiastka staje się czynnikiem ograniczającym. W układzie następuje wtedy zwolnienie procesów wiązania, do czasu gdy szczątki organizmów i odchody nie zostaną rozłożone, a przyswajalne formy P nie wejdą ponownie do obiegu.