26776 skanuj0084 (20)

87

DYLEMATY WIEJSKIEJ TURYSTYKI KULTUROWEJ

authońs opinion it may be assumed to be a complex of characteristics of a given place (the landscape, the network of settlements, the architecture, etc.) and features of its community (e.g. the knowledge of old crafts and, what is important, the ability to make it an advantage in tourism), enabling to create the reality close to the stereotype of the country residing in tourists’ consciousness or to create attractions of a modern naturę.

Key words: the rural culture, the globalisation and the unification of the rural culture, the touristic attractiveness of the rural culture, the authenticity of the rural culture, the balanced tourism

Wprowadzenie

Zgodnie ze współcześnie obowiązującymi, szerokimi definicjami turystyki i kultury, terminem „turystyka kulturowa” można objąć wszystkie formy kontaktu (także te nieuświadomione) z wszelkimi przejawami kultury, mające miejsce podczas podróży o charakterze turystycznym (por. Małek 2003). Przyjęcie takiego podejścia umożliwia włączenie do analizy zjawisk turystycznych o charakterze kulturowym pośrednich form, które o wiele częściej niż formy „czyste” występują w rzeczywistości. Przykładem takich wyekstrahowanych form turystyki są wyjazdy hobbystów o ściśle sprecyzowanych zainteresowaniach, na przykład zwiedzających wyłącznie muzea czy obiekty historyczne o określonym charakterze. Jak zauważa W. Nuryanti (1996), dla większości turystów kultura jest drugorzędnym atrybutem w wyborze miejsca wyjazdu. Co więcej, może nawet w ogóle nie być świadomie brana pod uwagę. Jeżeli rozpatrujemy zdolność turystyki do stymulacji różnych sfer rozwoju lokalnego, staje się to o tyle istotne, że owe niekiedy bardzo dyskretne formy kontaktu turystów i miejscowej ludności często mają bardzo znaczący wpływ na lokalną rzeczywistość.

Pamiętając o wspomnianym przenikaniu form, można w obrębie szeroko rozumianej turystyki kulturowej dokonywać wyróżnień wielu podtypów. Jednym z najbardziej przejrzystych kryteriów takiej klasyfikacji jest podział ze względu na charakter funkcjonowania i zagospodarowania odwiedzanego obszaru, dzięki któremu wyróżniamy turystykę kulturową miejską i wiejską. Pierwszej z nich poświęcono bardzo wiele opracowań. To, że miasto jest przestrzenią kultury, a nawet, jak uważają niektórzy, jej kwintesencją, jest rzeczą oczywistą również dla laików. W przypadku wsi przede wszystkim dostrzegane jest jej specyficzne