28337 obraz7 (40)

i wizjach wywołanych przez trening ascetyczny w samotności. Nowicjusz przestrzega postu, zwłaszcza przez pierwsze cztery dni (świadectwo archaizmu tego zwyczaju), oczyszcza się dzięki powtarzanym obrzędom, narzuca sobie zakazy żywieniowe i poddaje się licznym ćwiczeniom ascetycznym (kąpiel w ukropie lub lodowatej wodzie, oparzenia, skaryfikacje itp.). W nocy śpiewa i tańczy, a o świcie modli się o uzyskanie ducha opiekuńczego. I właśnie w następstwie tych długotrwałych wysiłkówjotrzy-muje objawienie ducha. |Na ogół pojawia się jbn w postaci zwierzęcej,j co potwierdza kosmiczną strukturę religijnego"'doświadczenia. nowicjTTsza. Rzadziej duch opiekuńczy jest antropomorficzny (gdy okazuje się, iż jest duchem przodka).'Nowicjusz poznaje(piosenkę,( dzięki której pozostanie przez całe życie związany ze swym duchem. Dziewczęta odchodzą do samotni przy okazji pierwszej menstruacji, ale dla nich uzyskanie ducha opiekuńczego me jest absolutnie konieczne¹⁸.

Ten sam scenariusz inicjacyjny odnajdujemy ^!_w ceremoniach wejścia do stowarzyszeń tajemnych^(zwanych Stowarzyszeniami Tanecznymi) i w inicjacjach szamańskich.^ Cechą dystynktywną wszystkich tych inicjacji północnoamerykańskich jest wierzenie, iżf ducha opiekuńczego można uzyskać przez ascetyczny wysiłekw samotni Asceza prowadzi do obalenia świeckiej osobowości nowicjusza, innymi słowy^do jego śmierci inicjacyjnej; wielokrotnie „śmiem” obwieszczana jest przez ekstazę, trans lub pseudonie-przytomność^ w jaką wpada kandydat] Jak wszystkie inne, również te inicjacje północnoamerykańskie - zarowno ceremonie dojrzałościowe, jak i obrzędy wejścia do stowarzyszeń tajemnych lub szamanistycznych - zmierzają do duchowej przęmiany neofity, ale należy podkreślić) kosmiczny kontekst ich scenariuszy.! Samotność w dzikich regionach jest'równoznaczna z osobistym odkryciem świętości Kosmosu i życia zwierzęcego.

[_Cała Natura odsłania się jako hierofaniaj Przejście od egzystencji świeckiej we wspólnocie podczas meliturgicznej pory lata do egzystencji uświęconej spotkaniem z Bogami lub Duchami nie dokonuje się bez niebezpieczeństwa. i,Opętany” przez Bogów lub Duchy nowicjusz naraża się na zupełną utratęrównowagi psychomentalnej.j Obłąkańcze szaleństwo kandydatów do kwakiutłowskiego stowarzyszenia Kanibali stanowi najlepszy przykład niebezpieczeństwa, jakie towarzyszy takiej duchowej przemianie. Zatrzymajmy się na chwilę nad inicjacjami dcjjkwakiutlowskich Stowarzyszeń Tanecz-

^,s Bibliografia jest zbyt obszerna, aby ją tu przytoczyć. Dokumentacja sprzed 1908 roku używana jest przez Frazera, Totemism and Exogamy (London 1910), t. III, s. 370-456. Całościowe studium: Josef Haekel, Schutzgeistsuche and Jugendweihe im westlichen Nordamerika („Etbnos”, XII, 1947, s. 106-122).