Z kłączy i liści tataraku otrzymuje sit* olejek eteryczny, który nadaje aromat mydłom toaletowym, pomadom, likierom, używa się go też do piwa, kremów i ciast. Kłączy tataraku dodaje się do kompotów i smaży z nich konfitury. Wysuszonych kłączy tataraku używamy jako namiastki laurowych liści, imbiru, cynamonu.
Tatarak należy do rodziny obraskowatych. Jeszcze jedna roślina z tej rodziny jest dobrze znana: to liana lasów podzwrotnikowych w Brazylii. U nas zobaczyć ją można na oknach w doniczkach; zwie się Monstera deliciosa, to jest „cudaczna smaczna*'.
Przyprawa aromatyczna
Obiad, chociażby najmniej wymyślny, ugotowany w lesie, wydaje się nadzwyczaj smaczny.
Apetyt podniecony leśnym powietrzem, żywiczna leśna woń, dym ogniska, zapachy ziół — wszystko to jest doskonałą przyprawą leśnego obiadu.
Jednakże człowiek cywilizowany, chociażby znalazł się w lesie, nie powinien zatracać swych kulturalnych przyzwyczajeń.
W ciągu wielu wieków ludzie ulepszali i urozmaicali swe pożywienie przyprawami, które sprowadzano z daleka, narażając się na niebezpieczne przygody. Niektóre z aromatycznych roślin człowiek nauczył się hodować koło swego domu.
Ale już wiemy, że liczne rośliny-przyprawy napotkać można w stanie dzikim w lasach i na polach.
Dobrze jest posypać ugotowane kartofle bądź ich namiastki, jak również zupę — drobno posiekanymi liśćmi kopru lub pietruszki. Młode listki kminku z powodzeniem zastąpią koper i pietruszkę.
Upieczony w lesie chleb. placuszki czy oba-rzanki o ileż będą smaczniejsze po dodaniu do ciasta nasion kminku albo też posypane nim po wierzchu. Zapach kminku przypomina smaczne bułeczki i chlebki piekarniane.
Najbardziej rozpowszechnionym obecnie zielem aromatycznym jest koper. Liści i łodyg kopru dodaje się do kiszenia ogórków, drobno posiekane sypie się do zupy.
Koper ma dobrze znany każdemu mocny „kuchenny14 zapach. Trudno nam dziś uwierzyć, że zapach kopru w starożytnej Grecji rywalizował z aromatem róż. Gałązki kopru o pierzastych liściach wplatano w wianki.
Znana grecka poetka Safo opiewała koper:
Obwl} wieńcem
Fale pięknych twych kędziorów,
Do wianka twego nazrywaj
Lekką dłonią
Świeżych kopru gulązeczek.
Kminek rośnie na wilgotnych łąkach i wygonach; kwitnie w maju — czerwcu; kwiaty są białe lub różowawe, zebrane w złożone baldaszki. Łodyga — naga, węzłowata, wysokości 30—80 cm. Liście — podłużne, o blaszkach podwójnie pierzastych. Owoce — brązowe ziarenka długości 3 mm — zawierają olejek eteryczny, który daje im ów specyficzny zapach.
Kminek, podobnie jak marchew, jest rośliną dwuletnią.
131