43963 temat IV (6)

74

glikogen będą zabarwione na kolor ciemnobrunatny, natomiast pozostałe - ^ jasnożółty.

Badanie obecności tłuszczu polega na zabarwieniu komórek roztworem Sudanu III. Krople tłuszczu w komórkach barwią się wówczas na czerwono, nato-miast cytoplazma komórek pozostaje bezbarwna.

Badanie zarodnikowania jest bardzo ważną oceną diagnostyczną, pozwala bowiem na zaszeregowanie drożdży do odpowiedniej klasy systematycznej.

Ponieważ zdolność zarodnikowania jest związana z żywotnością, aktywnością i odpowiednim stanem odżywiania komórek, należy najpierw badaną kulturę kilkakrotnie przeszczepiać na podłoża brzęczkowe, a dopiero potem na specjalne podłoża ubogie w składniki odżywcze, np. syntetyczne podłoże McClary. Bloczki gi-psowe przygotowuje się na płytkach Petriego, przy czym w celu zapewnienia odpowiedniej wilgotności bloczek powinien być zanurzony do połowy w wodzie. Na jałowy bloczek posiewa się gęstą zawiesinę młodej, dobrze odżywionej kultur)' drożdży i hoduje w temperaturze 25°C przez 2-3 dni. Po tym czasie obserwuje się komórki pod mikroskopem, zwracając uwagę na liczbę, kształt oraz ułożenie zarodników.

Badanie rozmnażania wegetatywnego przeprowadza się metodą hodowli: kropelkowych w komorach Lindnera lub Bótchera (s. 41). Po założeniu hodowli obserwacje mikroskopowe należy prowadzić przez kilka godzin, co 15 minut (mikroskop umieszcza się w termostatcie), zwracając uwagę na sposób rozmnażania i typ pączkowania.

Badanie zdolności fermentacji cukrów pozwala na odróżnienie od siebie poszczególnych gatunków drożdży. Podłożem do oznaczania zdolności fermentacji cukrów jest woda drożdżowa z 2-procentowym dodatkiem badanego cukru (glukozy, galaktozy, sacharozy, maltozy lub laktozy) i rurkami Durhama.

Jałowce podłoże szczepi się kulturą drożdży i hoduje w temperaturze 25°C. Obserwacje należy prowadzić codziennie, przy czym wynik dodatni jest wówczas, gdy w rurce Durhama będzie można zaobseiwować pęcherzyk gazu, wytworzony na skutek fermentacji danego cukru przez szczep drożdży.

To samo badanie można przeprowadzić z użyciem rurek fermentacyjnych pin-liorna lub komór Lindnera.

Badanie zdolności asymilacji cukrów przeprowadza się, wylewając na płytkę Petriego 2 cm³ zawiesiny drożdży, które zalewa się oziębioną pożywką agarową (w jej skład wchodzi ekstrakt drożdżowy i dany cukier). Na wysuszoną płytkę nakłada się po jednej kropli 2-procentowych jałowych roztworów badanych cukrów.

Po okresie hodowli (temp. 25°C), w miejscach, gdzie naniesiony cukier został zasymilowany, widoczne są wyraźne strefy wzrostu drożdży.

Dodatni wynik asymilacji cukru nie musi się pokrywać z dodatnim wynikiem fermentacji.

Tabela 1. Właściwości fizjologiczne wybranych gatunków drożdży

moubjozb b(db[iiuAsy		i	l	i	l	1	t	+ i	i	l	4- P
Asymilacja cukrów	BZOJBIJOBS	+	-h	+	+	1	+	+	i	i	+
	BZOtJBUl	+	+	i		i	+	+	i	i	+
	BZOJ>|B[	i	i	1	1	i	i	i	i	l	i
	BZO}>(B[bS	+	4-	+	l	l	+	1	i	i	4-
	szopi [9	+	4-	+	+	+	+	+	+	4-	4-
Fermentacja cukrów	EZOUIJBJ	w 1/3	#	w 1/3	w 1/3	l	w 1/3	w 1/3	i	1	1
	BZOJBIJOES	+	+	4-	+	l	+	+	l	1	1
	BZOJJBUI	+	4-	1	+	l	+	l	i	1	1
	BZOJ>|B|	i	1	+	i	^1	l	i	l	1	1
	EZO}>|E|E§	+	+	+	i	i	-r	l	l	1	1
	BZO>[ri|8	+	+	+	+	1	+	+	+	+	+
Rozmnażanie wegetatywne	jBizpocl	i	1	1	4	1	i	l	i	1	1
	OlUEMO^ZOfed	+	H-	+	l	+	+	4-	+	+	+
	B|uqAzjSopnosd	i	i	+	i	+	4-	4-	4-	1	1
Gatunek drożdży		I Saccharomyces cerevisiae	Saccharomyces carlsbergensis	ii Saccharomyces fragilis	I Schizosaccharomyces pombe	Pichia membranaefaciens	Hansemila anomala	Tomlopsis utilis	—--------- Candida mycoderma	Kloeckera apiculata	Rhodotorula glutinis