45581 Zależności lekowe i narkomnie0011

Farmakologia dla pielęgniarek

1.    wstępną (trwającą od kilku miesięcy do kilku lat):

•    alkohol przynosi odprężenie, ułatwia kontakty, likwiduje napięcia i stresy;

•    wzrasta tolerancja na alkohol;

2.    ostrzegawczą (od pół roku do kilku lat):

•    picie łapczywe, poza „kolejką”, jak człowiek gaszący pragnienie;

•    picie ukradkiem;

•    luki pamięciowe, okresowe zaniki pamięci;

3.    krytyczną:

•    utrata kontroli nad piciem, picie do głębokiego upojenia alkoholowego;

•    picie od rana;

•    rozwija się poczucie winy, niezadowolenia z siebie, kompensowane agresją wobec otoczenia;

4.    przewlekłą:

•    przejście do picia ciągłego;

•    wyraźne obniżenie tolerancji na alkohol, do upicia się wystarczy niewielka ilość alkoholu;

•    zaburzenia psychiczne, od stanów lękowych, aż do psychoz alkoholowych włącznie.

U osób uzależnionych, zaprzestanie jego spożywania, czy nawet ograniczenie wypijanych ilości, prowadzi do wystąpienia alkoholowego zespołu abstynencyjnego. Pierwsze objawy zespołu abstynencji zaczynają pojawiać się wówczas, gdy znacząco obniża się stężenie alkoholu we krwi, czyli zazwyczaj po kilkunastu godzinach abstynencji, a nasilają się w drugim i trzecim dniu po odstawieniu alkoholu.

Alkoholowy zespół abstynencyjny trwa z reguły do 10 dni. Objawy kliniczne zespołu są różne. W większości przypadków nastrój jest obniżony, występują stany lękowe, zaburzenia snu, koszmary senne. Zaburzeniom psychicznym towarzyszą zaburzenia somatyczne, jak tachykardia, zaburzenia or-tostatyczne, drżenia mięśniowe, bóle głowy, silne pocenie się, wymioty, biegunki. U większości osób uzależnionych od alkoholu zespoły abstynencji przebiegają w sposób niepowńkłany, ale u części pacjentów, ocenianej na 10-15%, do przedstawionych powyżej objawów mogą dołączyć się zaburzenia depresyjne z możliwością prób samobójczych, padaczka alkoholowa, a tak. majaczenie alkoholowe (delirium tremens)

Zespół asbstynencji przebiegający z jaczeniem oraz napadami drgawek jest b£ względnym wskazaniem do hospitalizacji ponieważ stanowi potencjlne zagrożenie ży cia. W nieleczonych zespołach śmiertelność sięgała 20-30%. Niepowikłane zespoły ab| tynencyjne mogą być leczone ambulatoryjnie.

Leczenie alkoholowego zespołu absty. nencyjnego jest zróżnicowane i zależne od; nasilenia objawów. Postępowanie obejmuję zwalczanie zaburzeń gospodarki kwasowo^ -zasadowej i elektrolitowej (płyny elektrolit towe zawierające potas i magnez). Domięś| niowo stosuje się witaminę B_p stany gorącz-o kowe wymagają antybiotykoterapii. Ponad-: to stosuje się leki przeciw^Tdrgawkowe, prze^ ciwiękowe, uspokajające, nasenne oraz łagóf dzące wegetatywne objawy zespołu absty-| nencji.

Benzodiazepiny są lekami z wyboru* w leczeniu zespołów z odstawienia, zmniej-| szają one ryzyko wystąpienia majaczenia," skracają także czas jego trwania. Wadą są in-j terakcje tych leków z alkoholem - możlit! wość porażenia ośrodka oddechowego.! Z benzodiazepin, w leczeniu alkoholowych, zespołów abstynencji, stosuje się najczęściej:: diazepam, klorazepat lub lorazepam.; W przypadkach nasilonego majaczenia al-. koholow^rego z objawami psychoz i silnego, pobudzenia psychoruchowego nie dającego: się opanować pochodnymi benzodiazepiny i stosuje się neuroleptyki, najczęściej halope-: ridol. Stosując je należy jednak pamiętać, że; obniżają one próg drgawkowy (możliwość: wystąpienia drgawek), należy też liczyć się. z możliwością ortostatycznych spadków ciś-; nienia z zapaścią włącznie. Wspomagająco w leczeniu zespołów abstynencyjnych sto-suje się leki (3-adrenolityczne, np. propra-nolol, leki a₂-adrenergiczne, klonidynf oraz inhibitory kanałów wapniowych^ Środki te znoszą niekorzystne objawy M strony układu wegetatywnego, łagodząc tym samym objawy zespołu abstynencji-W ciężkich stanach majaczenia z zaburzę niami świadomości korzystne może by: