49600 skanuj0034 (129)

0    charakterystycznym profilu indolowym, mają swoje odpowiedniki w układzie nerwowym człowieka w postaci odpowiednich neurotrans-miterów (lub — precyzyjniej, substancji na nie oddziałujących). Tak więc z punktu widzenia współczesnej biochemii i neurologii, wzbudzanie odpowiednich stanów „na życzenie”, bez użycia halucynogenu ma pełne, naukowe uzasadnienie w postaci uaktywnienia mocą umysłu, konkretnych sekwencji biochemicznych wydarzeń w organizmie.

Drugą grupą doznań związanych z większymi dawkami LSD lub poszerzaniem wglądów za pomocą kontynuowania kolejnych sesji (przy mniejszych i średnich dawkach) można określić mianem doznań psychodynamicznych. Tutaj zachodzi proces „odwijania nici Ariadny”

1    cofania się w indywidualną przeszłość danej osoby, aż do chwil narodzin. W trakcie terapii prowadzonych przez Grofa okazało się, że pamiętamy absolutnie wszystko. Możemy odczuć i zobaczyć wszystko, co do tej pory przeżyliśmy. Nasze umysły i ciała pamiętają każdą sekundę życia włącznie z chwilami, których nie powinniśmy obiektywnie pamiętać (np. wspomnienie przeżywania bólu w trakcie operacji, podczas której byliśmy pod narkozą). Pojawiają się wspomnienia, a wraz z nimi konkretnie przyporządkowane im stany emocjonalne oraz fizyczne symptomy. Zaczynają wychodzić na wierzch wszystkie zepchnięte i wyparte do podświadomości informacje. Okazuje się, że nasza świadomość jest tylko czubkiem góry lodowej nieświadomych głębin informacyjnych.

Grof stwierdził, że pamięć organizuje się w struktury doświadcze-niowo-poznawcze, mające wzór i podłoże we wczesnym dzieciństwie, niemowlęctwie, a nawet (czasami) jeszcze przed urodzeniem lub poczęciem. Te struktury nazwane w skrócie COEX’ami (od condensed expe-rience) są skupione i zorganizowane wokół emocji; miłość, nienawiść, gniew, radość, itd. Terapia Grofa polega na tym, że trakcie przeprowadzanej sesji odreagowywane są kolejne COEXy, począwszy od negatywnych i bolesnych do pozytywnych. Odreagowanie COEXów, ich uświadomienie, zrozumienie i zintegrowanie powoduje rozwój danej osoby i możliwość postrzegania świata bez tych ogranicząjących i jednotorowo ukierunkowujących, interpretacyjnych, emocjonalnych wzorców — matryc, opisujących sposób odbierania świata. Z kolei nie rozpoznanie i nie „przepracowanie” COEX’ów, powoduje stałe powtarzanie sposobów zachowań według pierwotnych, zapomnianych i nieświadomych wzorców. Jest to jazda kolejką w tym samym wagonie i tylko po Jodnym torze i trasie.

Trzecia grupa doznań, to rozwijające się w czterech etapach doznania okołoporodowe, które przystępnie streścił wspominany już A, Wierciński:

Okazało się, że rozwija się ona (pamięć okołoporodowa) w czterech etapach porządku subiektywnego, tj. poczynając od najbardziej negatywnych emocjonalnie przeżyć, a kończąc na najbardziej pozytywnych.

Tak więc, pierwszy zespół doznaniowy jest odreagowywany jako przebywanie w zamkniętej jeszcze macicy, ale już wstrząsanej skurczami porodowymi. Jest to stan nieopisanego cierpienia w klau-strofobicznej sytuacji bez wyjścia, skojarzonego z rozrywającymi bólami w różnych okolicach ciała (nota bene, typowy symptom doznań okołośmiertnych w inicjacji szamańskiej). Ostatecznym, najbardziej negatywnym doświadczeniem jest unicestwienie własnego kompleksu Ego na wszystkich poziomach. Specyficznym archetypem jest tu przeżycie jak gdyby „połknięcia przez monstrum" rozmaicie opisywanego jako ogromny wąż, smok, pająk, rekin, ośmiornica albo po prostu jako wsysający w głąb wir wodny. Ta pierwsza faza pamięci okołoporodowej przynosi uruchomienie doznań w sytuacjach wielkiego cierpienia i zagrożenia życia, jak również uczuć , beznadziejnej rozpaczy i braku sensu czegokolwiek, aż po przeżycia agonalne.

Drugi zespół doznaniowy wiąże się z przechodzeniem przez kanał porodowy przy już otwartej macicy. Oznacza to tytaniczną, także pełną cierpienia walkę o życie, od czasu do czasu przerywaną przez stany orgiastycznej ekstazy seksualnej z sado-masochicznymi odczuciami (tzw. przez Grofa „ekstaza wulkaniczna"). Występują też odczucia ekstremów termicznych i przechodzenia jakby „przez wodę i ogień". Tym razem mobilizowana jest archetypowa macierz dla pourodzeniowych doznań w różnych sytuacjach agresji i walki oraz orgiastycznego seksu.

Trzeci zespół odnosi się do odreagowania chwil urodzin. Po zgoła piekielnych cierpieniach i dzikich ekstazach, następuje uderzenie jaśniejąco białym lub złotym jakby światłem, skojarzone z poczuciem dekompresji ciała, a więc jakby przestrzennej ekspansji, ze szczytowym przeżyciem triumfalnej „iluminacji" i wyzwolenia. Tak

49