53053 Strona6

Nawierzchnie drogowe z betonu cementowego

a)

deskowanie

b)

1000 mm

Rys. 9.22 Szczelina konstrukcyjna dla nawierzchni z betonu o zbrojeniu ciągłym (9.4):

a)    granica układania betonu w sposób zmechanizowany,

b)    zakres układania ręcznego

Rys 9.23 Przykład niedyblowanej szczeliny rozszerzania

9.8. Inne rodzaje nawierzchni

Wymienione w poprzednich punktach rodzaje nawierzchni są typowymi, stosowanymi na szeroką skalę w światowym budownictwie drogowym. Niezależnie prowadzone są prace badawcze nad nowymi technologiami. Do bardziej zaawansowanych i coraz powszechniej wdrażanych należy zaliczyć następujące nawierzchnie

-    nawierzchnie betonowe zbrojone włóknem rozproszonym,

I nawierzchnie z betonu wałowanego,

-    nawierzchnie z betonu piaskowego,

-    nawierzchnie z betonu porowatego (drenującego).

Nawierzchnie zbrojone włóknem rozproszonym

Nawierzchnie tego typu mogą być uznawane za zamienne w stosunku do nawierzchni o ciągłym zbrojeniu, które są odporne na działanie obciążeń, ale nie wyeliminowano w nich całkowicie zjawisk powstawania spękań skurczowych.

Nawierzchnie zbrojone włóknem rozproszonym są to nawierzchnie, w których dodaje się do betonu różnego rodzaju cienkie włókna: stalowe lub z tworzyw sztucznych (włókna szklane, węglowe, polipropylenowe itp.). Betony zbrojone włóknami stalowymi są zwane - SFRC (Steel Fibrę Reinforced Concrete), natomiast np. włóknami szklanymi - GFRC (Glass Fibrę Reinforced Concrete). Betony wytworzone z domieszką krótkich cienkich włókien (rozproszonych) odznaczają się mniejszą ilością spękań wewnętrznych i powierzchniowych. Wykazują również zwiększoną mrozoodporność, ścieralność, odporność na uderzenia udarowe oraz agresywne środowisko. Włókna tworzą przestrzenną siatkę, która ogranicza lub całkowicie eliminuje segregację mieszanki. Uzyskuje się w ten sposób wyrób jednorodny oraz o zwiększonej wytrzymałości w różnych stanach naprężenia. Włókna pow inny być odporne na działanie alkaliów i domieszek chemicznych. Najczęściej stosowana zawartość włókien rozproszonych waha się w przedziale od 50 do 100 kg/m⁵ betonu. Średnica równoważna włókien zawiera się najczęściej w przedziale od 0,4 do 1,1 mm, a długość od 25 do 100 mm. Doświadczenia wykazały, że wzrost wytrzymałości na ściskanie betonów z włóknem rozproszonym wynosi od 7 do 20%, natomiast wytrzymałość na rozciąganie przy zginaniu wzrasta od 10 do 19% [9.1], Wymiarowanie tego typu nawierzchni wykonuje się podobnie jak nawierzchni tradycyjnych, z tą jednak różnicą, że używa się innych parametrów wytrzymałościowych.

Największe doświadczenia z zastosowaniem nawierzchni zbrojonych włóknem mają Amerykanie [95], zwłaszcza w ultracienkich nakładkach, o czym była mowa w rozdziale 9.6. W nawierzchniach tycia stosuje się również szczeliny skurczowe podobnie jak w tradycyjnych nawierzchniach betonowych, z tym że rozstaw tych szczelin może być większy. Doświadczenia pokazały, że szczeliny w tego typu nawierzchniach wykonuje się nie przez nacinanie, lecz przez wwibrowywanie listew. Ten typ nawierzchni stosowany jest również w budownictwie lotniskowym [9.11].

197