54889 Image 13

Szkielet skrzydła samolotu

cowane są prowadnice ruchomej części osłony kabiny, do belki tylnej prowadnice fotela pilota. Szczelność kabiny została uzyskana poprzez zastosowanie taśm uszczelniających przy nitowaniu konstrukcji, hermetyczne wyprowadzenie cięgieł sterowniczych. przewodów elektrycznych itp. Kabina jest kabiną ciśnieniową typu wentylacyjnego. Utrzymywana jest w niej stała różnica ciśnień, wynosząca 220 mmHg, którą uzyskuje się poprzez doładówywa-nie kabiny ze sprężarki silnika. Różnicę ciśnień podtrzymuje się, począwszy od wysokości 10 000 m. regulatorem RD-21A. o wydajności 400 kg h. W przypadku uszkodzenia regulatora nadmiar powietrza uchodzi przez zawór bezpieczeństwa PK, który jest wyregulowany na ciśnienie 240 mmHg.

Na zewnątrz, z prawej strony kabiny, umieszczona jest mieczowa antena UKF. W okolicy wylotu działek skrzydłowych, na zewnątrz pokrycia bocznej części, przy-nitowane są arkusze z blachy żaroodpornej N18N9T, grubości 1 mm, zabezpieczające tę część pokrycia kabiny przed szkodliwym działaniem gazów prochowych. Pod kabiną pilota umieszczona została dalsza część wyposażenia radiowego oraz komora uzbrojenia. Zamontowane w niej jest działko kadłubowe NR-30, konstrukcji A. Nudelmana i A. Rychtera, wraz z podajnikiem amunicji, urządzeniem przeładowującym oraz pojemnikami na taśmy amunicyjne. Działko to jest kalibru 30 mm, jego masa wynosi 66 kg, a szybkostrzelność 900 strzałów na minutę. Wylot lufy działka umieszczony został z prawej strony kadłuba samolotu. Za tylną płytą pancerną, osłaniającą kabinę, u-mieszczone są dwa miękkie zbiorniki paliwa, wraz z przewodami i pompami. Na spodzie kadłuba, między wręgami 12 i 15, został zabudowany dolny hamulec aerodynamiczny. Oś obrotu hamulca jest oddalona w kierunku do przodu o 105 mm od płaszczyzny wręgi 12. Powierzchnia jego wynosi 0,45 m², a kąt pełnego wychylenia 35°, w stosunku do osi podłużnej samolotu. Sterowanie hamulcem odbywa się za pomocą urządzeń hydraulicznych. W górnej części kadłuba przebiega kanał linek sterowych do agregatów i silników oraz urządzeń wspomagających. Na zewnątrz tej części kadłuba umieszczony jest oprofilowany chwyt powietrza do pomiaru ciśnienia dynamicznego. Między wręgami 15 i 20 znajduje się przedział silnikowy. Ostatnia dwudziesta wręga zwana jest wręgą siłową. Wykonana jest ona z blachy duralowej D16M. Na jej obwodzie rozmieszczono symetrycznie osiemnaście stalowych węzłów służących do łączenia obu części kadłuba za pomocą specjalnych śrub i nakrętek. Trzy inne węzły, składa-ące się z jednej strony z odpowiednio )asowanych sworzni, a z drugiej, z tulejek, służą do ustalania obu części kadłuba względem siebie. Oprócz tego na wrędze znajduje się jeszcze sześć węzłów, które służą do mocowania silników.

Tylna część kadłuba składa się z 17 wręg, usztywnienia statecznika pionowego oraz pracującego pokrycia wzmocnionego podłużnicami. Wewnątrz znajdują się dwa kanały do wyprowadzenia dysz komór dopalaczy. Wnętrze pokrycia jest wykonane z żarowytrzymałej stali. W celu zapewnienia swobodnego wydłużania się zakończenia kadłuba oraz zabezpieczenia go przed wysokimi temperaturami końcową część kadłuba wykonano z małej liczby elementów, a miejscami dodatkowo wzmocniono. Na zewnątrz zakończenia zamontowano oprofilowaną owiewkę ogonową. Pod dyszami umieszczone zostały dwa dalsze, kadłubowe zbiorniki paliwa, tzw. zbiornik trzeci i czwarty, wraz z przewodami i pompami. Łączna pojemność wszystkich czterech zbiorników kadłubowych wynosi 2155 1. Między wręgami 22A i 26, z prawej i lewej strony kadłuba, znajdują się boczne hamulce aerodynamiczne o łącznej powierzchni 1,1 m*. Hamulce te mogą być wychylane na boki o kąt równy 35° w stosunku do podłużnej osi samolotu. W skład, połączonego nitami, zestawu hamulca wchodzą:    pokrycie ze

wnętrzne i wewnętrzne, elementy usztywniające poprzeczne i podłużne oraz węzły

11