56609 IMGP0416

Ustawienie tych namiotów na dziedzin Luwru wymagało zezwolenia ministra kultu a odbyły się w nich sześćdziesiąt trzy poka kolekcji zimowej 1983-1984.

Za kreowanie mody odpowiada wąska eru stylistów, wywodzących się z różnych stron śv ta, prezentujących swoje kolekcje w Paryżu.' wym Jorku, Mediolanie i Tokio. Zmiany w rr dzie zaczęły zachodzić w szybkim tempie - ka dy kreator przedstawiał dwie kolekcje roczn Jednak, co nie zdarzało się wcześniej, „nov (z samej definicji) moda nie oznacza jeszc końca mody poprzedniej. Propozycje stylisto są bowiem tak różnorodne, a zarazem tak liczn-że mogą zaspokoić gusty najbardziej nawet zró nicowanej klienteli.

Dobór ubioru zależy przede wszystkim o. indywidualnych upodobań. W czasach powszechnie głoszonego liberalizmu w sposobie bycia i moralności każdy może kreować swój image — że posłużymy się tym modnym obecnie terminem — który będzie najpełniej wyrażać jego osobowość.

Jeżeli prześledzimy ewolucję ubioru wiatach 1960-1980, to odniesiemy wrażenie pewnego zubożenia. Ubiory wizytowe stawały się coraz mniej wytworne, nawet na uroczystych ceremoniach niemal nie widywano mężczyzn ubranych w czarny frak i białą koszulą z krochmalonym kołnierzem. Już Valery Giscard d’Estaing w 1974 roku pozował do oficjalnej fotografii w szarej marynarce, ponieważ uważał, że głowa państwa nie powinna sprawiać wrażenia kogoś stojącego ponad społeczeństwem i występować w stroju wychodzącym z powszechnego użycia. Damski kapelusz, pomimo podejmowanych przez projektantów śmiałych prób przywrócenia mu dawnej roli, noszony był już niemal wyłącznie na ślubach i uroczystościach oficjalnych. Także rękawiczki wyszły z użycia, może z wyjątkiem stroju sportowego. Krawat, chociaż już nie obowiązywał przy koszulach polo, powoli stawał się symbolem krępującego stroju biurowego, zdejmowanego po godzinach pracy. Przestano nosić męskie sztywne kapelusze, widywało się niemal wyłącznie miękkie kapelusze filcowe, berety, kaszkiety oraz kaski, atrybut motocyklistów.

Zmieniła się ogólna linia; kanciasta sylwetka w stylu nowojorskim zanikła około 1960 roku. Choć luźna, workowata suknia, proponowana przez krawców w 1959 roku, nie przyjęła się, to jednak spowodowała oswojenie się z widokiem ubrań nie dopasowanych w talii Za prekursora tej swobodnej mody bez wątpienia należy uznać Balenciagę.