57204 P1160447

[

Gęstość zawiesiny wynika z ogólnej zależności:

m.

Pt-y¹-    (3.18)

gdzie:

m, - masa zawiesiny, kg.

Stężenie ciała stałego w zawiesinie odnosi się niekiedy do objętości płynu i nazywa się stężeniem jednostkowym:

^CJ-^T    (319)

Z powyższych zależności wynikają związki między porowatością zawiesiny, stężeniem ciała stałego, stężeniem jednostkowym zawiesiny, jej porowatością, gęstością ciała stałego i gęstością zawiesiny:

c-Cj«	(3-20)
	(3.21)
P,=6-p+0-e).p,	(3-22)
P.-P* ^=E*(P* -p)	(323)
Lepkość zawiesiny w zależności od lepkości płynu i porowatości zawiesiny można wyrazić równaniem empirycznym:
IfcCE5 ^di“ ^,<w	(3.24)

Dla opadania cząstek większych rozmiarów, nie stosujących się do prawa Stokcsa. związek między prędkością opadania cząstki w zawiesinie, porowatością zawiesiny a prędkością opadania swobodnego wyraża się równaniem Richnrdsona:

w

we'

(3-25)

gdzie:

Wj - prędkość w zawiesinie, m/s, w - prędkość opadania swobodnego, m/s, n - wykładnik zależny od liczby Reynoldsa, e - porowatość zawiesiny, m³/m³.

Wartość wykładnika n w równaniu Richardsona przedstawiono w tabeli 21.

Niezbędną powierzchnię przekroju poprzecznego odstojnika obliczyć można z zależności:

A

V₀ *a~^x° w_k*(x₂-x,)

(3-26)

gdzie:

V o - natężenie dopływu czystej cieczy zawartej w zawiesinie, m³/s,

X ₂    - udział masowy fazy stałej w osadzie, kg/kg,

x o - udział masowy fazy stałej w zawiesinie, kg/kg, x i - udział masowy fazy stałej w cieczy klarownej, kg/kg,

Wit - liniowa prędkość odpływu cieczy klarownej (prędkość klarowania), m/s.

Jeźeli ciecz klarowną można uznać za czystą, to równanie (3.26) przybiera postać:

A=V₀^Xa-~*°-    (3-27)

w_k-x₂

W projektowaniu przyjmuje się, że:

(3.2*)

w_k =0,05* w

3.1.3. Opadanie pod wpływem siły odśrodkowej

Wyrażenie pozwaląjące na obliczenie średnicy najmniejszych cząstek, które zostaną wydzielone w cyklonie lub hydrocyklonie, ma postać:

(3.29)

rar:

V«-nw_łp,

31