Bajki, które dodają dzieciom sił
t{ > wnętrz. Tak długo jak panuje harmonia, 9* to wzajemne podtrzymywanie, wygodne ^ „oparcie” jest bardzo przyjemne. Harmonia zostaje zakłócona, gdy jedno z dzieci opiera się cafym swoim ciężarem o chustę i wówczas pozostali uczestnicy zabawy tracę równowagę. Szybki, gwałtowny ruch może wprowadzić chaos. Tylko wtedy, gdy odczujemy i prawidłowo wyważymy siłę naszę i pozostałych dzieci, będziemy mogli się odprężyć.
Ziemia, woda, powietrze są życiową przestrzenią trzech braci z naszej bajeczki. Temat ten możemy przedstawić w dwóch wariacjach:
- Jedna trzecia uczestników zabawy zostaje zaczarowana w orły, jedna trzecia w wieloryby, pozostałe dzieci wlwy-(cichutko mówimy o tym na ucho). Wszyscy siedzą, tylko prowadzący nie ma krzesełka. Kiedy dorosły woła, np.
- Orły, wszystkie ptaki podrywają się z krzesełek i zmieniają swoje miejsca. Wówczas prowadzący próbuje złapać jednego z nich. Jeśli mu się nie uda, woła - Ogień! Wtedy wszystkie orły, wielotyby i lwy równocześnie podrywają się i szukają nowego miejsca.
- Prowadzący stoi w środku, rzuca piłkę do dziecka i mówi: - Woda. Dziecko szybciutko wymienia jakieś zwierzątko żyjące w wodzie, np. wielotyb i rzuca
piłeczkę z powrotem do dorosłego. Następnie rzucamy do innego dziecka mówiąc: - Powietrze - lub - Ziemia a ono jak jego porzednik błyskawicznie wymienia odpowiadające środowisku zwierzątko. Jeśli dziecko długo nie wymienia lub poda nieprawidłową odpowiedź, wchodzi do środka kółeczka.
W tej pradawnej zabawie dzieci ustawiają się w rzędzie w odległości ok. 20 m od ogrodzenia, płotu lub murku na narysowanej na ziemi linii. Wybrany losowo gracz staje się wołem, stoi odwrócony do ściany, zamyka oczy, powolutku kręci się dookoła i woła głośno: - Wół na wzgórzu. Wówczas wszyscy uczestnicy biegną najszybciej jak potrafią do wołu. Kiedy wól przestanie wołać, dzieci muszą zatrzymać się. Zawodnik, który wolniej się porusza, musi wrócić na miejsce przy linii. Wygrywa ten, kto pierwszy dobiegnie do wołu.
132