Wartość współczynnika q oblicza się osobno dla określonych zarysów, ponieważ wymiary hp i s zależą od kształtu zęba, który jest z kolei uzależniony od kąta przyporu a0, liczby zębów z oraz od współczynnika przesunięcia zarysu W tablicy 11.5 podano wartości współczynnika q dla zębów normalnych o zarysie ewolwentowym przy kącie przyporu ol0 = 20°.
T ablica 11.5
Wartości współczynnika kształtu zęba q dla kół o uzębieniu zewnętrznym i kącie przyporu
io = 20° [wg 10]
Wartości |
q dla współczynnika przesunięcia zarysu * | ||||||
+ 1,0 |
+ 0,75 |
+ 0,5 |
+ 0,25 |
0 |
-0,25 |
-0,5 | |
10 |
2,00 |
2,31 |
2,74 |
3,42 |
4,64 |
— |
— |
11 |
2,00 |
2,30 |
2,62 |
3,29 |
4,34 |
— |
— |
12 |
1,99 |
2,28 |
2,55 |
3,18 |
4,10 |
— |
— |
13 |
1,99 |
2,26 |
2,52 |
3,10 |
3,94 |
5,22 |
— |
14 |
1,99 |
2,25 |
2,51 |
3,03 |
3,80 |
4,93 |
— |
15 |
2,00 |
2,24 |
2,50 |
2,98 |
3,67 |
4,68 |
— |
16 |
2,00 |
2,24 |
2,50 |
2,93 |
3,56 |
4,47 |
— |
17 |
2,00 |
2,23 |
2,49 |
2,89 |
3,48 |
4,32 |
— |
18 |
2,00 |
2,22 |
2,48 |
2,86 |
3,40 |
4,18 |
5,34 |
19 |
2,02 |
2,22 |
2,48 |
2,83 |
3,34 |
4,06 |
5,12 |
20 |
2,04 |
2,22 |
2,47 |
2,81 |
3,28 |
3,95 |
4,92 |
25 |
2,09 |
2,24 |
2,46 |
2,73 |
3,10 |
3,60 |
4,29 |
30 |
2,13 |
2,26 |
2,45 |
2,67 |
2,98 |
3,38 |
3,90 |
40 |
2,19 |
2,30 |
2,43 |
2,60 |
2,83 |
3,14 |
3,48 |
50 |
2,23 - |
2,32 |
2,42 |
2,57 |
2,74 |
2,98 |
3,26 |
60 |
2,26 |
2,35 |
2,43 |
2,54 |
2,69 |
2,89 |
3,14 |
80 |
2,32 |
2,38 |
2,44 |
2,53 |
2,63 |
2,78 |
2,95 |
100 |
2,37 |
2,40 |
2,45 |
2,52 |
2,60 |
2,67 |
2,86 |
200 |
2,42 |
2,44 |
2,46 |
2,51 |
2,54 |
2,60 |
2,68 |
00 |
2,50 |
Przekształcając zależność 11.43 do postaci
q 6 hp
m s2
można ją wprowadzić do wzoru 11.42, który przyjmuje formę
fc,, (11.44)
9 bm
Szerokość uzębienia we wstępnych obliczeniach można przyjmować w zależności od wartości modułu: b = Xm, gdzie X = 5-^20. Większe wartości należy przyjmować przy większej dokładności wykonania uzębień.
Podana we wzorze 11.44 siła F stanowi obciążenie statyczne. W pracującej przekładni różni się ona często dość znacznie od siły rzeczywistej. Wynika to z wpływu czynników charakterystycznych dla pracy przekładni i określanych ogólnie jako nadwyżki dynamiczne. Nadwyżki dynamiczne zależą przede wszystkim od dokładności wykonania uzębienia i prędkości
281