63487 P1190100 (2)

130 POGAŃSKI CMINTAIZ CZY ŚWIgTY GAJ?

Stary cmentarz i nowe problemy

Vmm len 11 im i w Mpi kkaamrstin poioOonr fes przy szosie krayam-ej tą-"j SndaaiBZ | QptfjflgK ■Mi więcej w połowie drogi między tymi miav obi uyc. 6l1\ OdD^e 1 pngu te dijewięótfif ślących XX w. i badane w ostatnich fc—dk sapa ac | i¹ ^■■Mar— ożywionych dyskusji, ze względu na zas-OMteCT fienowB poeawanto ktetotrięciu kurhanów przez ponad tysiąc te aa niOr ~innri wyżynie Ilmow^ Omawiam aren ma bogato poświadczone ter ni alii ra ■    zarówno z okresu przed powsta

atea parem, pk i z czasów prfia jnyi h W samym Klecza nowie. wokół hoknfti panfiteego aaak ad niliia rm osada, datowana na wiek DC Jej g£-bote» posadowione obwkty chronione są przed niszczącymi działaniami orki i esoep. Jeden z odtetecry i przebadany na terenie przyległym do kościoła potetenego. majda* d sic pod i iw imimtiii kii iii przykościelnym, na głębokości ponad 1,5 m od ki ikirj pokendn ziemi

Ha a*™* lą iMhgn rh z osadą wyacpują liczne świadectwa dawnych tefeęjsc gEZchdajeh, w lyn także pochodzących z okresu plemiennego CM. Fkwek 19MX We wspomnianym lasku kleueanowsfcim — jedynej zielonej enklawie w aet części lessowej wyżyny - znajduje się największe skupisko kurhanów ^nlnpatnrrh Zasomwa tez. ze wśród miejscowej ludności brak jest żywej ■idjc| o grzebalnej tecj tego nhejsca. O tym. że w lasku występują kurhany, kwiaferei się «takaii mezkańo od archeologów, choć niejednokrotnie podbetefc, że znane te są wywgptęące w lesie ^ódd* Cryc. 6.2). Nie mniej

dano Sadów koamAcy wewnętrznych Niehczne znalezi li i ceramiki, silnie

wynoszą cśtnłn 7 m_ W kurhanach nie stwier-

fi w meAaorych przypadkach wykazującej ślady wtórnego prze-

ont knte dtea

kości, na jakie natrafiano w zewnętrz -

■ąeh warstwach oftżekaów. przemawiają na rzecz tezy o pochówkach typu

I te jest takich, kiedy sarząiki zmadyefa rozsypywane by ły na

pcwFirachni opoedró usypanego kopca. Owe sozsypiska kości, węgli drzew-

■afdMi tworzą w ptezczu kiahaw wyraźne koncentracje Większość

Rpc. 6.1. Kleczanów: a - bsek ętfettnaooy na como), b - pian OMKnysia (wg M. Harka. J. $a-(Aora)

kurhanów ma jednolitą strukturę i została usypana z żółtko lessu na pierwotną powierzchni terenu. Ziemię do wznoszenia kopców pobierano równomiernie z ich najbliższego otoczenia. Odnotowano też inny sposób pozyskiwania ziemi: na częśd obwodu kopca (mniej więcej na jedną drugiej, niekiedy na trzech czwartych) wykopywano zagłębienie o kształcie półksiężycowatym Powstawały w ten sposób rowy (ewentualnie jamy) przykurhanowe, sytuowane z reguły po stronie południowej kurhanu. Istotnym wynikiem badań było stwierdzenie heterogennej struktury cmentarzyska. Owa różnorodność wynika z faktu, że w lasku kleczanowskim czytelne są skupiska kopców tworzących cztery wyraźne grupy. Niektóre z nich odbiegają od innych budową wewnętrzną: o ile większość spośród przebadanych kopców została usypana z lessu żókobrązo-wego, o tyle ozy największe (skupisko A) zbudowano z czamoóemu; czamo-zaem brunatny wystąpił też pod nasypami (por. ryc. 6.1). Przeprowadzone analizy wskazują na zachodzenie w obrębie nasypów czamozśemnych dkjgo-Uwałych procesów glebowych (M. Florek, J. Śdbior 1997). Nasuwa się pytanie, czy nie jest to spowodowane faktem, iż kopce te są starsze od pozostałych? jeśli tak było. to najbardziej prawdopodobnym czasem kh powstania byłby