70078 P1360856

Proces analizy aktywnej ^łx stAn»nnie odczytaj i oceń takty w ^& <cen«C' nad którą pracujesz. Określ wwiarzenie. działania i przeciwdziałania. Zwróć uwagę ⁿ* styl, język, wyrażenia i rytmy języka każdej z postaci.

cę Odegrai od razu tę scenę własnymi słówkami; włącz do niej w^szyst-jjie' fakty, które zapamiętałeś, i Możesz także wykonać cichą etiudę. »bv sprawdzić sw oje rozumienie działania, przeciwdziałania i wydarzenia.)

ę przeczytaj tę scenę ponownie i porównajją z tym. co się zdarzyło

podczas improwizacji. Czy fj| ci się zachować dyittlitiSJ§| sceny? Jakie wyrażeni*, I rytmy udało ci się zapemwy I jakich zapomniałeś? Czy $J. I do wydarzenia?

Powtórz improwizację jeszcze^ 1 ponownie porównaj to. co    [

z tekstem. Powtarzaj    |

tak długo, aż zrobisz to im^ jak najwierniej bez uczenia są ą.; stu na pamięć. Za każdym ^ dodawaj coś nowego, wykony, jąc obrazowe wyrażenia, wersy z tekstu dramatu.

Naucz się tej sceny na pamięć.

|

przedstawienia

Stanisławski wystawiał sztuki Cze-'how a nie o<hvołująe się do żadnego svste*w*- Przywiązywał wielką wngę elementów zewnętrznych spektakl usiłując stworzyć iluzję rzeczywiści. Trój wymiarowe pokoje z ^jawdziwymi klamkami na prawdziwy,^ drzwiach oraz rekwizyty i kostiumy z epoki odtwarzały rzeczywistość z taką dokładnością, jaka była wówczas technicznie możliwa. Realistycznej organizacji przestrzeni towa-n^szył także odpowiedni ruch sceniczny Na przy kład w akcie pierwszym Mewy (1898) Stanisławski usadowił Zorina na ławce plecami do widowni, tworząc w ten sposób dosłownie „czwartą ścianę” i przypominając widzom, że pełnią rolę podglądaczy. Wczesne przedstawienia Moskiewskiego Teatru Artystycznego zapożyczały najnowsze techniki realisty czne z teatru metningaaczyków* czy Andre Aiuoine’a. Krótko mówiąc, Stanisławski zastosował środki znane w* Europie włączając się tym samym w ówczesną rew olucję estety czną. Egzemplarze reżyserskie sztuk Czechowa pokazują techniczne podejście Stanisławskiego.

Opisują ruchy, gesty, inscenizację* w spominają zaś o działaniach w* nętrznych i podtekstach.

We wczesnych przedstawię#*) MChATu obalono obowiązujący# scenach rosyjskich system gwiiaił-ski na rzecz wyrównanej gry zespołowej. Za sprawą często przyzwanej dewizy, że „nie ma w| ról, są tylko mali aktorzy", tym, | różniło MChAT od ówczesnych U* trów, był właśnie zespól Jednakże egzemplarze sztuk Czechowa niewiele pracy zespołowej. Ale na stosunek Stanisławskiego do dl dźwiękowych krył w sobie w i wistości jego stosunek do Akt pierwszy Wiśniowego i czył się kaskadą dźwięków: szek grał na fujarce, kemie i wy muczały, owce beczały, by czato. Krytycy, a także samt narzekali, że przytłaczają wienie. Tymczasem Stu stwierdził, że wyprowadził jej z myślą o aktorach. Zakładał! że im mocniej uwierzą w j miejsca akcji, tym lepiej ;