73452 IMGB69 (3)

ROZDZIAŁ 2

KINO WOBEC PROBLEMATYKI PSY CHOAN ALI TYCZNEJ I WIDZA

W połowie lat czterdziestych eli tarne czasopismo amerykańs-ki ch psychiatrów “Hollywood Oucur tor ly". opublikowało walny dwugłos na temat filmu Cpodejmując na swych lamach problematy' ke filmową po raz pierwszy^. Lawrence Kubie - profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego, neurolog, psy chi atra i psychoanalityk. autor książki “Practiccil Aspocts of Psychoa.no.tysis" - zajął sie problematyką związków psychiatrii z filmem. Jego kolega uniwersytecki i redaktor "Hollywood Oucur tor ly“. Franklin Fearing, podJ ał natomiast temat zatytułowany:    psychologia i

film. Zamierzeniem redakcji było zainicjowanie dyskusji poprzez przedstawienie przeciwstawnych poglądów. Pomysł nie udał sie całkowicie, bowiem obydwaj rozmówcy stawiali problemy w sposób zadziwiająco zgodny, obydwaj także porzucili tytułowa problematykę i w istocie rozwijali zagadnienie związków kina i psychoanalizy.

Kubie postawił tezę. iZ filmowcy często zajmowali sie zjawiskami z pogranicza psychiatrii i psychologii i zapytał wiec. czy istnieją powody, 'dla których profesjonaliści z tych dziedzin mieliby w ramach rewanżu zająć sie filmami. Odpowiada twierdząco i zastanawia sie nad motywami i przyszłym kierunkiem rozwoju. Bowiem kino. według profesora psychiatrii, stanowi szczególny czynnik emocjonalnego i kulturowego wpływu na życie człowieka. Najważniejsza cecha jest quasi—realizm: tylko kino posiada zdolność symulowania rzeczywistości w tak doskonałym stopniu. Ze

"gdy Jesteśmy w kinie, cokolwiek zdarza sie przed naszymi oczami, Jakkolwiek byłoby to wymyślone i nieprawdopodobr^ to czujemy Jakbyśmy byli naocznymi świadkami    łamgo

życia"?

Ta potężna siła — nadużywana przez aparat prop*ęt*r»dy *