76251 skanowanie0011 (65)

310 Żywot człowieka poczciwego

a jako krzystał przeźroczyste, które na się ani przed Bogiem, ani przed ludźmi nic wszetecznego nie czuje, a jasne oczy ma na wszytki strony a nigdziej ich psiną nie pokrywa. To już do tego wszytki ine po-⁵ ciechy snadnie się zbieżeć muszą. Bo gdzie pomierny a nadobny żywot — i dłuższe zdrowie, i dłuższe bogactwo, a gdzie piękne zachowanie a uczciwa sława, tam już u wszech miłość i wszytkiego łacne nabycie. Już tam i piękne biesiady, już tam i każde krotofile ¹⁰ uczciwe, i poskoki pomierne, wszytko się znaleźć może.

A tak, wiedząc to pewnie, iż to są takie nawdzięcz-niejsze pociechy człowieka poczciwego, wiedząc też pewnie, iż mamy dosyć adwersarzów, co nam w tym ¹⁵ przekażają, bo świat, ciało, dyjabeł barzo nieradz' tych krotofil poczciwych widzą, a barzo by radzi każdego z nich zrazili, a tak trzeba nam zawżdy pilną straż około siebie mieć, a mieć się na pilnej pieczy, gdyż wiemy o tak misternych harcownikoch na się. ²⁰ Bo widamy, iż i mądry hetman, chociaj z daleka słyszy o jakim nieprzyjacielu gotującym się ku wojowaniu, już straż, już posłuchy, już szpiegi ma około siebie, a to jeszcze pewnie nie wie, jeśli przydzie albo nie. A my swoje tuż ustawicznie około siebie mamy, ²⁵ a tuż zawżdy około naszych płotów harcują, a wżdy o nich żadnej pieczej nie mamy. Ale zda mi się ta przyczyna, iż nie palą ani biorą tego, co cielesne jest, ani tego przekażają, co mu się podoba. Ale by też to było, o, pewnie by była wnet wielka burda o to; ³⁰ a dusza, wierę, miła z swymi rzeczami niech się, jako może, po bagniech albo po szelinie kryje.

41. CHWAŁA PRAWDZIWA A OMYLNA

Abowiem patrz, kiedy kogo wedle świata chwalą, iż czysty pan, czysty porządek około niego, czeladzi dosyć, koni dosyć, na stole pysznie, więc tam w każ-

dy kąt nalewają, więc tam zawżdy pisk, huk, krzyk aż do północy: to się więc ta chwała każdemu podoba i barzo mu smakuje,.i co się chwała fałszywa kolwiek około takich ludzL.broi, iż się wszytko dla tej próżnej chwały broi, i za wielką to rozkosz ludzie poczytają, iż takich żywotów używają. Ale wierę bychmy się właśnie rozsędzić chcieli, iż to wilcza pociecha. Bo wilk, kiedy barana ułapi, a do łasa z nim uciecze,

¹⁰ już tam z tego wielką pociechę ma; aliści po chwili za nim bieżą, huczą, trąbią, psy zwierają, sieciami go otoczyli, alić go do sieci pędzą, alić go psi drapią, a wełna z niego leci, aliści w sieci kijem, aż się skóra pada. Lepiej się było tej pociechy odrzec, miły ¹⁵ wilku, niżliś miał z niej takiego smętku używać. Takżeć się też czasem ta wilcza pociecha i naszym panom potrefuje.

Ale kto sobie taką sławę a taką pociechę odniesie, gdy mówią o nim, iż to dobry a cnotliwy człowiek, iż ^s0 ten ani psa nie drażni, iż żywię nadobnym, uczciwym a spokojnym żywotem swoim, iż zawżdy wesół a zawżdy bezpiecznej myśli używa, w spokojnym su-mnieniu swoim będąc, to by do-chwała prawdziwa brze za prawdziwą chwałę i za nieomylną pociechę każdy poczciwy rozumieć i o tę się starać, i w niej się statecznie a z pilnością zachować miał. Bo już insze pociechy wszytki barzo snadnie ku temu zawżdy przypadać będą.

³⁰ Abowiem wiemy i widzimy, iż czas nasz barzo krótki jest a źdrzejcmy: jako jabłka słodkie na drzewie ano jedny głodzą osy, drugie czyrw gryzie, trzecie się też urwawszy rozpadnie. Także też nam przychodzi: i osy nas, i czyrwie rozmaici gryzą, i nie wie-³⁵ my, kiedy się, urwawszy, roztrącić mamy, a wżdy to u nas na małej pieczy. Abowiem jeszcze by się nam łacniej na to urwanie i na to roztrącenie rozmyślić, bo już wiemy, iż to pewna i powinna rzecz, i kto się na to dobrze rozmyśli, iż mały strach, bo jako nas