78757 P1050386 (3)

koncentrowania się na innych, słuchania ich, rozpoznawania ich świata uczuć i mytu. a zarazem wychodząc od własnych doznań, coraz bardziej i lepiej uczył się samego siebie („kim jestem”, „o czym informuje mnie tu i teraz mój organizm?”). Każde niemalże takie spotkanie Schoenebecka z dziećmi i młodzieżą kończyło się zapisem stanu jego doświadczeń i doznań w formie jak najbardziej niedyrektywnej,gdyż

twórczej-poetyckiej. Zafascynowany wierszami Lao-'Tsy o wu wci,będącymi

świadectwem orientalnej sztuki medytacji i relaksacji, postanowił zarejestrować stan swoich przeżyć i doświadczeń z perspektywy antypedagogiki. Wiersze Schoenebecka odzwierciedlają piękno prawdziwego, autentycznego dialogu dorosłego z dzieckiem. Są także potwierdzeniem tego, iżbuberowski świat egzystencjalnego, autentycznego dialogu między JA. i TY staje się możliwy dzięki przyjęciu nowej antropozofii, dzięki odmiennemu dążeniu do prawdy, wolności, miłości i autonomii rozwoju istoty ludzkiej⁷³.

Trudno w tak skrótowym odtworzeniu antypedagogiki przedstawić wszystkie jej najważniejsze dokonania i poglądy. Zostaną one niewątpliwie przedmiotem moich dalszych badań i dociekań, czym chętnie podzielę się z czytelnikami, licząc już teraz na reakcję na niniejszy tekst, jak i na inne, już opublikowane, a załączone w specjalnym wykazie do tej części pracy. Wszelkie uwagi proszę przesłać pod adresem; Bogusław Śliwerski, 91-704 Łódź, ul. Przemysłowa 18/24 m. 12. Warto, jak sądzę, kontynuować nurt prezentacji antypedagogiki, by stał się możliwy dialog Ctakże krytyczny) z jej poglądami i praktycznymi dokonaniami.

Bogusław Śliwerski

Część t-rzeoia

emancypacja [z] pedagogiki antypedagogicznym ®    wyzwaniem dla dorosłych