3. Technika pisania prac magisterskich
wszystkie normy obowiązujące w języku polskim (odstępstwa można dopuście tylko wtedy, gdy względy merytoryczne, niezbędne do przedstawienia określonego problemu uzasadniają sformułowanie jakiegoś zdania wyjątkowo w gorszej polszczyźnie, aby tym sposobem można było precyzyjniej wyjaśnić dane zagadnienie);
- pisać raczej krótszymi zdaniami, łatwiej bowiem wtedy unikać popełniania błędów stylistycznych (zdania zbyt krótkie jednak osłabiają funkcję myślenia czytelnika);
- używać terminologii ścisłej, precyzyjnej i w sposób wyważony, gdyż zbyt duża liczba zastosowanych terminów wcale nie świadczy o większych umiejętnościach i wiedzy piszącego; terminy zaś mogące budzić wątpliwości lub wieloznaczne należy ściśle zdefiniować.
Materiał główny stanowi podstawowy zrąb (wykład, fabułę) pracy. Elementami składowymi fabuły pracy są [107]: treść słowna, odnośniki i przypisy, cytaty, tabele i tablice, ilustracje, wzory i aneksy.
Materiał główny pracy powinien być podzielony na elementy zgodnie z logiczną i merytoryczną koncepcją pracy. Podział logiczny tekstu pracy na mniejsze jednostki ułatwia czytanie i rozumienie jej treści.
Tekst prac magisterskich powinien być podzielony na: rozdziały, podrozdziały, ewentualnie punkty i paragrafy oraz ustępy (akapity).
3.2.1.1 Tytuły rozdziałów i numeracja
Zależnie od ważności tytułów poszczególnych rozdziałów należy je odpowiednio wyróżniać graficznie. Na przykład tytuły rozdziałów zaleca się pisać dużymi literami (wersalikami) i umieszczać je na środku kolumny tekstu. Słowo „Rozdział”, umieszczone z odpowiednim numerem nad tytułem, może być pisane normalną czcionką tekstową (można też stosować spację).
Rozdziały należy zawsze zaczynać od nowej strony, a kolumnę odniżać (tzn. pierwszy wiersz na stronie umieszczać w odległości około 4 cm odgórnego marginesu). W celu graficznego wyróżnienia tytułu rozdziału należy równia zachować zwiększony odstęp między nim a następującym po nim podtytułem lab pierwszym wierszem tekstu.