t100

3. Technika pisania prac magisterskich 100

należy umieszczać w obrębie tekstu, i to jak najbliżej miejsca, w którym jest o nich mowa. Jeżeli jednak tabela jest szersza niż kolumna tekstu, to umieszcza się ją na oddzielnej „leżącej” stronie, a w razie potrzeby na kilku stronach. W tabelach wymagających przeniesienia na strony następne poszczególne kolumny należy ponumerować (pod dolną linią główki). Nad przenoszoną częścią tabeli należy wówczas umieścić numer tabeli i dodać obok w nawiasie skrót cd., np.: Tabela 6 (cd.). Poniżej nie trzeba już powtarzać tytułu tabeli i treści całej główki, lecz tylko zamieścić nagłówek z numerami rubryk [108],

Większe tabele należy zamieszczać w załącznikach (zob. 3.2.8).

Tabele mogą zawierać często niejednorodne zestawy informacji wymagające nadania im jednolitej syntetycznej postaci w obrębie całej pracy oraz starannego uporządkowania zawartych w nich treści, tak aby umożliwić łatwe i wygodne z nich korzystanie. Usterki w tabelach widać dopiero wtedy, gdy wyłączymy je z tekstu, rozłożymy przed sobą i zaczniemy porównywać. Wówczas można dostrzec wszystkie niejednolitości, np. niekonsekwencje w sposobie formułowania tytułów, niejednolite nagłówki kolumn i wierszy, niejednakowe oznaczenia i skróty, niejednakowy zapis wartości liczbowych i udziałów procentowych oraz jednostek.

3.2.7 Ilustracje

Do objaśniania i rozszerzania treści pracy niejednokrotnie jest konieczne zastosowanie odpowiedniego materiału ilustracyjnego. Przyjęcie odpowiedniej formy graficznej ilustracji wyników badań pozwala bardzo często przedstawić je w sposób bardziej skondensowany i jednocześnie przejrzysty, a przez to i lepiej obrazujący zależności będące podstawą wnioskowania. Wybór sposobu graficznej ilustracji wyników badań zależy od zagadnienia badawczego, a także od specyficzności uzyskanych wyników badań. W pracach magisterskich najczęściej stosowanymi formami ilustracji są:

-    wykresy, diagramy, schematy i rysunki,

-    fotografie dokumentacyjne.

Nim zostaną omówione poszczególne formy ilustracji, podamy na wstępie kilka uwag o charakterze ogólnym.

Wszystkie ilustracje powinny być opatrzone podpisami (tytułami). Podpis ilustracji powinien precyzyjnie, krótko i zrozumiale określać przedmiot ilustracji. Podpis umieszcza się pośrodku pod ilustracją i poprzedza go skrótem Rys. (rysunek) lub Ryc. (rycina) i kolejnym numerem (cyfry arabskie). W całej pracy należy stosować jednolitą nomenklaturę, tzn. używać nazwy „rysunek” lub „rycina" Jeżeli w pracy występuje kilka rodzajów ilustracji, np. rysunki techniczne i fotografie, zaleca się stosowanie nazwy „rycina” do określenia wszystkich form ilustracji. Gdy korzysta się z rycin z innych dzieł, należy podać w tytule źródło, z którego one pochodzą. Jeśli pod ryciną nie ma informacji o źródle, to przyjmuje się, że jest ona oryginalnym opracowaniem autora [26; 135].