79335 Re exposure of DSC03290

2. Ustrój Rzymu któlmfijt*

Kąya w «kMic krtlwtw nomd jeszcze wyraźne cechy ustroju VUkg tradycji Rzymianie mieli w tym czarnie tworzyć 300 rodów ‘genia.cm Ząszyty » karta ⁽w liczbie 30), a kurie z kolei w 3 tribus. Ród rzymdd p* ■bal wyraźne cechy paftriarchalne, bardzo mocna była pozycja ojca rodopypa* IhadMi', który miał władzę Życia i śmierci nad wszystkimi członkami ndt» iRuaśtmi Przedstawiciele potężnych rodów tworzyli radę (senatu*) decyduj • nąfwaźaiejszych sprawach państwowych. Obok senatu istniała pieraotu kr ■w zgromadzenia ludowego, zbierającego się według kurii (eomUa amug wyMeralo ano króla <r*»), którego władza była wyraźnie ograniczona. Btx i? naczelnym wodzem w wypadku wojny, najwyższym sędzią i kapłanem. W tj* czarta silnie rozwinął się w Rzymie system klienteli; obcy, przybysze z tewnąm zwani pcngrini, a stopniowo także zubożali przedstawiciele rodów szukaliopś ■ możnych, którzy stawali się patronami i oficjalnymi opiekunami podległjdiii klientów System klienteli i patronatu przeszedł późniąj pewne modyfikacje, i w zasadzie przez wiele wieków pozostał jedną z charakterystycznych cech nm ja rzymskiego

W archaicznym społeczeństwie rzymskim istniało niewolnictwo patriaidsi-•e Ustrój Rzymu za rządów pierwszych królów przypominał strukturą społta ną inne mlssia państwa w Italii, przede wszystkim archaiczny ustrój społem Etrusków.

Stopniowo taczął się wykształcać nowy podział społeczeństwa rzymikiw (popuiu* Ramo nu*) na dwie podstawowe grupy: patryęjuazów i plebęjos&k Wjjainłanie genezy tych grup Jeat bardzo trudne, bowiem autorzy opisując; id walkę (Lłwiuei, Dłoniąjuaa s Halikamaau) nie znali jąj istoty i przedstawili problemy społeczna s Vl/V w, z perspektywy 1 w. p.n.e. Prawdopodobnie pUn ąfttass byli Idlle zeepoleni a dawną organizacją rodową i służbą w wqjtks jś> kaanltn (sguMss). Według tradycji Pabiuase prowadzili prywatną wąjnąseto «kha miastem Wąje 1 w 47T r. w bitwie pod Kremerą wyginęli prawie wujw pezsdefwtclsls tego rodu.

daema trudnią] Jest wyjaśnić genezę plebąjusaów. Byli to ludste wolni, ty poeąjąey prywatnymi daiałkami iłami, często sąjim\jący się raemłasłem i lud iset W wojaku służyli głównie Jako piechota. Ich pierwotna pozycja poKija* aie Jest jasna. Wydąje się, te cieszyli alf poparciem etruskich królów Tabw esów I lawtHiu Tultusse Plebąjuaaa nie byli w tyra csasie odsunięć mAsw adudteżuwąyiupalltyBsnjrmInanya tradycji płwwazy konsul rzymski. Lb— Rnrtus. był piskąjuaaem. Wydąje się. te płebąjuaae byli stopniowe jukwa pater psfttysanjffh; działo się tak w plarwszyra ćwierćwieczu republiki, to* • zwyslęasy patmjuaae starali alf odsunąć od współudziału wie wtedąy pbkp eteW pspkmayeh apaaainłąj prasa królów etruskich ffdoaperowaai pMąU* pBaeaŻ nawet npedcłr Rzym i założyć swoje odrębne państwo Dwsiww ] dzjMfwate giah nastąpić w <N r. i Mn groźna as wzglądu aa rtrrtte i MML której podstawę stanowili pkbąjaist.