79790 skanuj0019 (219)

nego zachowania na ekstrawaganckich przyjęciach. „Drwienie bohaterów i bohaterek filmowych z etyki, ze starej «wewnętrznej dobroci» - pisze Lewis Jacobs - towarzyszyło nowe uwielbienie dóbr materialnych”.

Samochód, kino i radio to osiągnięcia techniki; natomiast reklama, planowanie starzenia się i kredyt - to innowacje socjologiczne. David M. Potter powiadał, iż równie beznadziejna jest próba zrozumienia popularnego nowoczesnego pisarza, jeśli nie rozumie się reklamy, jak usiłowanie zrozumienia średniowiecznego trubadura, gdy nie ma się pojęcia o kulcie rycerstwa.

Niezwykłość reklamy to jej wszechobecność. Cóż wyróżnia wielkie miasta, jeśli nie ich neony? Przelatując nad nimi samolotem widzimy na tle nocnego nieba czerwone, pomarańczowe, niebieskie i białe światła, mieniące się jak diamenty. W centrach wielkich miast-na Time Sąuare, Piccadilly, Champs-Elysees czy Ginza - ludzie gromadzą się na ulicach pod błyskającymi neonami, by uczestniczyć w drganiach przepychającego się tłumu. Jeśli myślimy o społecznym wpływie reklamy, to jej pierwszą, często nie zauważaną konsekwencją jest zmiana fizycznego oblicza centrów naszych miast. Przekształcając fizyczną topografię, zastępując stare katedry i ratusze czy wieże pałacowe, reklama umieściła „płonącą głownię” na szczycie naszej cywilizacji. Stała się znakiem dóbr materialnych, symbolem nowego stylu życia, heroldem nowych wartości. Podobnie jak moda, reklama niesie oczarowanie. Samochód staje się znakiem pomyślnie przeżytego „zasobnego życia”. Gospodarka konsumpcyjna urzeczywistnia się w pozorach. To, co pokazuje się i wystawia, jest świadectwem osiągnięć. Awans nie oznacza już, jak to było w XIX w., wspinania się po drabinie społecznej, lecz uczestnictwo w określonym stylu życia; klub, podróże, hobby - świadczą o przynależności do społeczności konsumpcyjnej.

W skomplikowanym, składającym się z wielu grup, mobilnym społeczeństwie reklama spełnia również kilka funkcji „pośredniczących”. Stany Zjednoczone były zapewne pierwszym wielkim krajem w historii, w którym zmiana została wbudowana w życie społeczne, a sporo problemów związanych ze statusem wynikło po prostu z niezwykłego tempa dokonujących się przemian. W istocie rzeczy niewiele jest społeczeństw zdolnych do absorpcji szybkich zmian. Główne instytucje społeczne - rodzina, kościół, system edukacyjny - mają za zadanie przekazywanie zwyczajów. Gwałtowne zmiany społeczne nieuchronnie powodują zamieszanie, gdy cłiodzi o gusta, właściwy sposób zachowania czy ubierania się. Osoba społecznie mobilna nie dysponuje gotowymi wskazówkami, jak żyć ,,lepiej” niż dotąd: uzyskuje je z filmu, telewizji, reklamy. Pod tym względem reklama odgrywa subtelniejszą rolę, niż tylko stymulowanie potrzeb. W czasopismach kobiecych oraz wyszukanych magazynach, jak „New Yorker”, reklama uczyć miała ludzi jak się ubierać, jak urządzić dom, jakie kupować wina, krótko mówiąc - uczyć stylu życia odpowiadającego nowemu statusowi. Aczkolwiek początkowo zmiany dotyczyły przede wszystkim obyczajów, ubioru, gustu i sposobu odżywiania się, wcześniej czy później musiały zacząć wywierać wpływ na bardziej podstawowe wzorce: strukturę autorytetu w rodzinie, rolę dzieci i młodocianych jako konsumentów, normy moralne i sens różnych osiągnięć w społeczeństwie.

Od momentu, gdy konsumpcja masowa i wysoki poziom życia zostały uznane za prawomocny cel funkcjonowania gospodarki, wszystko to łącznie napędzało zmiany społeczne i wymuszało zgodę na przeobrażenia kultury. Sprzedawanie stało się najbardziej atrakcyjną działalnością we współczesnej Ameryce: sprawiło, iż rozrzutność zastąpiła oszczędzanie, wystawność - ascetyzm.

Nie byłoby to możliwe, gdyby nie rewolucja, jaką spowodowała sprzedaż ratalna. Praktykowano ją sporadycznie w Stanach Zjednoczonych już przed 1 wojną światową, wówczas jednak odznaczała się dwiema szczególnymi cechami. Po pierwsze, w większości przypadków przeznaczona była dla ubogich, którzy nie mogli pozwolić sobie na poważne wydatki. Płacili tygodniowe raty sprzedawcy zbierającemu należności. Kupowanie na raty było więc wówczas oznaką niepewnej sytuacji finansowej. Po drugie, oznaczało w oczach warstw średnich zadłużenie, a zaciąganie długów uchodziło za niemoralne i niebezpieczne. Jest to, jak powiedziałby Micawber, oznaka życia ponad stan i wiedzie do nędzy. Moralność kazała być przezornym i pracowitym. Gdy chęe się coś kupić, trzeba najpierw zaoszczędzić. Cały pomysł ze sprzedażą na raty polegał na zastąpieniu określenia „dług” przez „kredyt”. Miesięczne należności przekazywać zaczęto pocztą, na zasadach transakcji typowych dla przedsiębiorstw.

Oszczędzanie - czy też wstrzemięźliwość - stanowiło sedno etyki protestanckiej. Zgodnie z koncepcją Adama Smitha czy też Nassaua (seniora) mocno utrwaliło się przekonanie, iż przyczynia się ono do przyszłej zamożności, a wynagradza je procent. Przełomem stała się

105