* ■ Zasady wykładni prawa ■ * *
wymaga, by sąd uprzedził strony o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu na rozprawie, o tyle ratio legis wspomnianego przepisu, która polega m.in. na tym, by nie zaskakiwać stron i dać im szansę odpowiedniego przygotowania się do procesu przemawia za tym, by sąd mógł jak najwcześniej, a więc nawet przed rozprawą uprzedzić strony o zmianie kwalifikacji prawnej czynu (uchwała SN z 16 listopada 2000 r., ł KZP 35/00, OSNKW 2000/11-12/92). Innym przykładem argumentacji z ratio legis może być wyrok SN z dnia 27 lutego 2007 r. (II KK 382/06, LEX nr 340575), w którym SN dowodzi, że wprawdzie wykładnia językowa art. 42 § 2 k.k. (obejmującego m.in. zakaz prowadzenia pojazdów, jeśli sprawca przestępstwa był w stanie nietrzeźwym - L.M.) może prowadzić do wniosku, iż Sąd orzekając przewidziany w tym przepisie zakaz może dowolnie dokonywać wyboru pojazdów objętych tym zakazem, to jednak ratio legis wspomnianego przepisu wskazuje, że zakazem tym powinien być objęty przede wszystkim pojazd, którym sprawca kierował w trakcie popełnienia przestępstwa.
Należy wskazać na fakt, że konieczności transponowania reguł prawa europejskiego na grunt naszego porządku prawnego będzie prowadzić do wzrostu znaczenia dyrektyw wykładni celowościowej, a to ze względu na fakt, że prawo to bardzo często odwołuje się do celów regulacji prawnej (wyrok NSA z dnia 22 lutego 2007 r„ 1 FSK 47/2006, LEX nr 234945, M. Podał. 2007/4).
Pojęcie wykładni statycznej i dynamicznej w naszej jurysprudencji zawdzięcza swoją popularność znanemu odróżnieniu teorii statycznych i teorii dynamicznych wykładni i dotyczy ono głównie dyrektyw preferencji. Mówiąc najogólniej, zdaniem J. Wróblewskiego teorie statyczne wykładni to teorie, które w razie konfliktu dyrektyw wykładni językowe systemowej i funkcjonalnej dają pierwszeństwo dyrektywom językowym, a następnie systemowym, natomiast teorie dynamiczne to te, które w takiej sytuacji preferują wykładnię funkcjonalną11. W innym jednak znaczeniu, które tutaj mamy przede wszystkim na myśli wykładnia statyczna to wykładnia,
n J. Wróblewski, op. cit., s. 1S1; K. Opałek, J. Wróblewski, op. cit., s. 240.
«** 160 ■*