mac
sm-—
(m-fi) a sin-
2 (m-j- 1)a
--j- 2 cos----
2
. ffl« . a (m-fl)a
sin--j- 2sm — cos-
2 ‘ 2 2
a
sin — 2
mac a
(m-f-l)a
. a sm — 2 | |
sin |
(m+ l)a |
2 | |
. a sm — 2 | |
sin |
(m+ l)a |
2 | |
a 8111- 2 | |
sin |
(m-j- l)a |
2 | |
a sin — 2 | |
sin |
(m+ l)a |
2 |
sin —— -j- 2 sin — cos--1--
»> 1 O l O 1 fi
. met a ma a a ma
sm--—h2sin — cos —— cos--2sin2 — sin —
2 2 2 2 2 2
— H-sinacos
ma
. ma . ma
sin-—— • cos a 4- sin a cos---
2 2
(m+l)a (m-|-2)a
)sm-• sm--
2 2
--^-
sm-
Stąd na mocy zasady indukcji matematycznej wynika, że twierdzenie jest prawdziwe dla każdego k e N, b) dowód podobny do a);
. a a
2sm — cos —
c) Dla n — 1 mamy:
-= -= cos —
2 2
Oznacza to, że twierdzenie jest prawdziwe dla n — 1.
Założenie (indukcyjne):
aa a
cos — cos—- ... cos—7- = 2 2a 2/£
sm a
’2fe • sii
a \ 2/c 2k
Teza (indukcyjna):
a a a a
cos— *cos —.. .cos —7- • cos —7— 2 22 2* 2fc+l
sma
2*+i.
sm
2*+l
Dowód:
Na mocy założenia mamy:
a a a a
1) cos—-cos—...cos —7-• cos —:-
‘ 2 22 2* 2*+1
sm a a
-• cos —7——.
a 2A'+1
2*-si
2*
a ( a \
Zauważmy, ze —7 = 2 I1 i w takim razie:
2k+l
sina -cos
2*+i
sm a
2/c - sin
2*
Stąd i z równości 1) wynika teza.
149. Rozwiązanie:
Badamy znak różnicy: sin(a+jS+y) — (sina + sin/5 + siny). W tym celu różnicę przekształcamy na iloczyn, sin {a. + P+y) — (sina + sin(8 +siny) —
■= [sin(a + |3 + y) — sina] — (sin0 + siny) = 2cos( a+—+—j sin—
-2sin[-^-+-^ cosfy-y] = 2sinf-^-+y
cos( a+—+— ) —
= 2 sin
•2 sin
Jeśli a, fi, y są kątami ostrymi, to
<x /? . oc y y , . . _
--1--1 -—| 1--)--są rówmez kątami ostrymi.
2 2 2 2 2 2
W takim razie otrzymany iloczyn i równa mu różnica są ujemne, co oznacza, że twierdzenie jest prawdziwe.
157