9428
6701 djvu

MIĘSNIE GŁADKIE 147

I odpowiada; nie reaguje zaś na szybkie a słabe prądy indukowane, które jak widzieliśmy, drażnią bardzo skutecznie mięsień prążkowany.

Skuteczność bodźca zależy od stanu skurczenia mięśnia: mięśnie skrócone są odporne wobec bodźców, wywołujących skurcz.

Ze względu na biegunowość podniety mięśnie gładkie nie różnią się od innych tkanek : przy zamknięciu prądu podnieta wychodzi z katody, przy otwarciu z anody. Obserwowano też przy zamknięciu prądu pod anodą zwiotczenie mięśni gładkich. Mięśnie rozluźnione mają być czulsze na zamknięcie prądu, mięśnie skurczone na otwarcie.

Bodźce sumują się, jeżeli następują po sobie we właściwym odstępie, wynoszącym zwykle kilka sekund. Przez częste drażnienie można w większości mięśni gładkich wywołać skurcz tężcowy

Na bodźce świetlne oddziaływają komórki mięsne tęczówki: włókna barwikonośne środkowej części kurczą się pod wpływem naświetlania, szczególnie światłem zielonem.

Szybkie przejście z temperatury wyższej do nizkiej, lub przeciwnie, ma na mięśnie gładkie działać drażniąco. Pozatem temperatura ma, jak we wszystkich komórkach, wpływ na szybkość przebiegu procesów natury chemicznej.

Temperatury nizkie, poniżej 10 stopni, wprowadzają mięśnie gładkie zwierząt ciepłokrwistych w skurcz stały, zwiększają jego napięcie; powyżej tej temperatury napięcie zaczyna się rozluźniać, mięsień wiotczeje zupełnie; dopiero powyżej 40 zaczyna się ponowne kurczenie, przechodzące około 50° w stężenie cieplne mięśnia. Przy nizkich temperaturach pobudliwość jest bardzo mała, wzrasta z rozluźnieniem napięcia; samorodne tętnienia zjawiają się dopiero przy temperaturach, w których mięsień jest zwiotczały. U zimnokrwistych rzecz ma się tak samo, odpowiednie granice temperatury leżą tu niżej. Podobnie jak inne tkanki, mięśnie gładkie odosobnione żyją dłużej w nizkich ciepłotach.

Krótko streszczając wszystko, co było powiedziane wyżej, widzimy dwie charakterystyczne cechy mięśni gładkich: sumowanie się bodźców pojedyńczo nieskutecznych w bodziec skuteczny, i pe-wną odporność mięśni skróconych, będących w stanie czynnym, wobec podniet, wywołujących skurcz. Odporność tę stwierdzono także przy drażnieniu pośredniem mięśni gładkich w organizmach żywych.

10*