aspekty piel�gnacyjne rehabilitacji 4

162 11 Aspekty pielęgnacyjne rehabilitacji

zginanie ramion i układanie wzdłuż tułowia, koniuszki palców dotykają wierzchołka barku;

unoszenie z podłoża naprzemiennie miednicy i barku; ćwiczenia oddechu - nadmuchiwanie torebki lub balohika; w ułożeniu na boku dowolne poruszanie wolną kończyną; samodzielne odchylanie przykrycia; próba sięgania ręką do górnej powierzchni przykrycia; odchylanie głowy na bok i próba dotknięcia uchem barku, raz z prawej, raz z lewej strony; odchylanie głowy na boki;

zamaszyste przenoszenie obu rąk na prawą i na lewę stronę tułowia; naprzemienne przesuwanie ręki wzdłuż brzegu łóżka W kieiunku stóp; napinanie mięśni pośladkowych (w ten sposób, żeby oba pośladki się ze sobą stykały);

głośne, z sykiem, wypuszczanie powietrza oddechowego; należy liczyć w czasie oddechu;

przekładanie lewego górnego rogu przykrycia do przebiw legi ego dolnego! rogu;

przyciąganie kolan; stopy ustawione na podłożu, ręce splecione pod kolanami.

Ćwiczenia wykonywane w pozycji siedzącej (potrzebne krzesło z oparciami

bocznymi). Stopy mocno oparte o podłogę.

• Chory rękoma chwyta mocno za brzeg siedzenia krzesła i wykonuje naprzemienne skłony głowy do lewego i do prawego barku. Następnie wykonuje skłon głowy do przodu, o ile tylko możliwe aż do zetknięcia się brody z mostkiem, po czym powoli odchyla głowę do wyprostu.

• Chory siedzi z plecami opartymi na krześle, chwyta od tyłu siedzenie krzesła, wyprostowuje plecy i z tej pozycji odchyla tułów jak najdalej od oparcia, po czym powoli powraca do pozycji wyjściowej.

• Siedząc w pozycji maksymalnie wyprostowanej ze stopami mocno opartymi o podłogę chory wykonuje ruchy krążące miednicą nad siedzeniem krzesła, w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara i odwrotnie.

• Chory siedzi w wyproście, ramiona zwisają luźno wzdłuż tułowia. Z tej pozycji unosi jak najwyżej obydwa zetknięte ze sobą kolana, następnie powoli je opuszcza.

• Chory siedzi swobodnie na krześle, jedną ręką chwyta mocno za przedni brzeg siedzenia krzesła, drugą prowadzi ruchem ślizgowym wzdłuż tylnej nogi krzesła aż do podłogi (należy pamiętać o mocnym osadzeniu stóp na podłodze).

• Ćwiczący siedzi na przedniej połowie krzesła, prostuje nogę w kolanie, a piętą tej nogi stara się jak najdalej od krzesła dotknąć podłogi, czubek stopy mocno wyprostowany do góry. Następnie tę samą nogę, zgiętą w kolanie wsuwa jak najdalej pod siedzenie krzesła tak, żeby grzbiet stopy dotykał podłogi (ćwiczenie należy wykonywać naprzemiennie każdą z nóg).

• Siad swobodny; kolana przylegaj}) ściśle do siebie. W tej pozycji chory mocno zgina wszystkie palce stóp i tak zgięte unosi do góry, bez odrywania pięt od podłogi.

• Siedząc swobodnie na krześle, ćwiczący bawi się dwoma nadmuchanymi balonami, podbijając je do góry i ponownie chwytając, powinien się starać by możliwie jak najdłużej nic spadły na podłogę.

® Ćwiczący siedzi na krześle bez oparcia, obydwie ręce spoczywają mocno na krześle (bocznic), na głowie chorego leży zwinięta gazeta. Ćwiczący obraca głowę na lewo i prawo, starając się by gazeta nie spadła mu z głowy.

• Siad niepodparty. Jedną rękę chory przekłada ponad barkiem do tyłu za plecy, a drugą zgina za plecy od dołu i próbuje możliwie najbardziej zbliżyć je do siebie.

o Parasolka lub laska leży na środku blatu stołu, ćwiczący siedzi swobodnie, niepodparty, prostuje ramiona, chwyta oburącz laskę i przenosi ją obszernym lukiem na kark, a stamtąd równie obszernym ruchem na środek blatu stołu.

o Ćwiczący siedzi oparty na krześle, obejmuje oburącz oparcie krzesła (od tyłu) i utrzymuje chwyt. Z tej pozycji próbuje odchylić plecy jak najdalej od oparcia, łopatki nic powinny dotykać oparcia krzesła.

• Ćwiczący siedzi wygodnie na krześle, piętę jednej nogi kładzie na podudzie drugiej, a palce tak uniesionej stopy odchyla ręką naprzemiennie w kierunku podeszwowym i grzbietowym stopy.

• Siad swobodny. Zgięte i założone na siebie przedramiona przylegają do tułowia. Z tej pozycji chory odchyla przedramiona jak najdalej od tułowia, jednocześnie je unosząc.

Ćwiczenia wykonywane w pozycji stojącej

• Ćwiczący stoi obok krzesła na odległość długości ramion, kładzie ręce na oparciu i stara się dotknąć oparcia krzesła raz jednym raz drugim uchem.

• Ćwiczący stoi bokiem za oparciem krzesła, podnosi wysoko kolano nogi zewnętrznej i tak uniesioną nogę prostuje do tyłu. W razie potrzeby może sobie pomagać opierając się jedną ręką o oparcie krzesła. Noga, na której stoi, musi być w przeproście. Ćwiczenie wykonuje się obustronnie.

• Ćwiczący stoi plecami do oparcia krzesła, ręce obejmują oparcie, i z tej pozycji odchyla (odwodzi) naprzemiennie obie nogi, starając się by tułów pozostawał w pozycji pionowej.

Ćwiczenia oddechowe wykonywane przy otwartym oknie

• Siad oparty. Ramiona zwisają po bokach, ćwiczący wykonuje długi (liczyć do sześciu) wydech, przyginając tułów, po czym prostując tułów wykonuje wdech (liczyć do dwóch). Ćzas trwania wdechu należy stopniowo wydłużać.

• Ćwiczący stoi bokiem do oparcia krzesła, jedną ręką dotyka oparcia krzesła, drugą, zewnętrzną (wolną), przesuwa wzdłuż kończyny dolnej

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
aspekty piel?gnacyjne rehabilitacji 4 162 11 Aspekty pielęgnacyjne rehabilitacji 162 11 Aspekty piel
img162 162 11. Metody drzewowe a pozostałe elementy są następujące:Et = {1,0}, ZN = {A,B,C,D,E,Z,W},
scandjvutmp15101 Pielęgnowanie roślin i zwierząt. 311 i układa na nim kwiaty lub liście jeden przy
3.7.2000 lENl Official Journal of the European Communities L 162/11 Article
3.7.2000 lENl Official Journal of the European Communities L 162/3 (11) Existing
162 11. ROZWIĄZANIA INŻYNIERYJNO-BUDOWLANE Przykład wytycznych budowlanych komory transformatora (ry
162 2 3.5.11. Oznaczanie wolnej wody w wapnie Proste oznaczenie wolnej wody (zawartości wilgoci), po
atlas rehabilitacji ruchowej (73) Poprawa stabilności tułowia w pozycji leżenia tyłem w podporze
0000001 11 BIOMECHANIKA KOŃCZYNY DOLNEJ Kończyna dolna łączy się z tułowiem za pośrednictwem obręczy
pic 11 06 281230 nie w zmiennych układach akcentowych. Stopień prozodyj-nego. metaforycznego i fone
11 1.2. Stateczność miejscowa 11 W przypadku ściskania ze zginaniem można przyjmować pole Aa ustalo
110 Diagram 11.39 Fałszywa formacja głowy i ramion, bawełna, marzec

więcej podobnych podstron