CCF20071126006

• Hasło

akowskiej można sprowadzić do następujących

• - ■    ..    ■, \Y.,_r; ,,    9--    K:’

3 x M”, czyli Miasto - Masa - Maszyna; skupienie uwagi na

• Literatura ma służyć jednostce w odnalezieniu się w nowym, wysoko rozwiniętym świecie.

Odrzucenie poetyki romantycznej i młodopolskiej, rezygnacja z natchnienia

• Zasada pseudonimowania, w przeciwieństwie do liryki bezpośredniej, zasada oszczędności słów, metaforyzacja wiersza.

Program Awangardy punktów:

• Liryzm wizualny, zapoczątkowany przez Guillame Apollinaire’a, czyli świadome kształtowanie tekstu poetyckiego tak, aby przypominał przestrzenną bryłę.

GMACHY

Julian Przyboś, Gmachy

POETA.

*\, WYKRZYKNIK ULICY.

clwurząd bloków, rozłupany powietrzem, masy współzatrżymane, z których budowniczy uprowadzili ruch, znieruchomiałe piętra.

dachy,

przerwane w skłonie.

mury, wynikłe ściśle, gfcóry naładowane trudem człowieczym:

GMACHY.

pomyśleć:

każda cegła spoczywa na wyjętej dłoni

1L* Wyszukaj w tekście Juliana Przybosia przykład metafory. Zinterpretuj ją.

.....-P4ŹY -ę$Ę£._r-japtóea&s............................

12.* Udowodnij, że wiersz Juliana Przybosia jest ukształtowany zgodnie z zasadą liryzmu wizualnego.

3śd?aiCi....aUA£)!.l(C........

2.14. Test doskonalący umiejętność czytania

ze zrozumieniem tekstu krytycznoliterackiego

Nikt lepiej nie scharakteryzuje warsztatu poetyckiego niż sam twórca. Idąc za tym przekonaniem proponujemy Ci przeczytanie ze zrozumieniem drugiego z kolei tekstu, dotyczącego poetyki Awangardy Krakowskiej, tym razem opowiada o niej sam Julian Przyboś. Odpowiadając na pytanie i wykonując polecenia usystematyzujesz wiedzę i udoskonalisz wiele umiejętności niezbędnych na maturze. Należą do nich: wskazywanie tezy zawartej w konkretnych akapitach, rozumienie toku myślenia autora, wyszukiwanie informacji, dostrzeganie intencji nadawcy, rozumienie użytych słów, streszczanie oraz rozumienie głównej myśli konkretnych akapitów. Pamiętaj, aby cytować tylko wtedy, gdy jesteś o to proszony.

Julian Przyboś

Zapiski bez daty

(1)    „Powtarza się zdanie, że poezja jest w dziedzinie artystycznego języka prekursorką prozy. W wierszu, jak w laboratorium, wypracowuje się pewne sposoby, chwyty, które potem przejmuje proza i rozprowadza na szerokich płaszczyznach opowiadania i opisu.

(2)    Jest to słuszne, ale ten przepływ form od wiersza do prozy dzieje się inaczej, niż to sobie wyobrażają naiwni obserwatorzy i niektórzy prozaicy. Dążeniu do czystości w poezji winna by odpowiadać taka staranność w stylu prozy, by również tę prozę można nazwać czystą, a więc wolną od wtrętów niezgodnych z istotą mowy niewiązanej. A zadaniem prozy jest komunikować, to jest przenosić do umysłu czytelnika samą rzecz jak najmniej dostrzegalną drogą. Najlepszym stylem prozy jest styl niewidoczny, nie zatrzymujący na sobie uwagi czytelnika.

(3)    Lecz u nas ciągle jeszcze za piękny styl uchodzi w prozie styl zdobny poetycznymi zakrętasami. Oto czytam w recenzji z pewnej książki,

Pytanie z zakresu rozszerzonego