20090123517

(A

4/M

^ Nie przeczy to potrzebie istotnych zmian, które w skrócie można sprowadzić do:

a)    odejścia od finansowania produktów rolniczych (deregulacja rynków rolnych),

b)    rozwinięcia płatności za usługi środowiskowe, przy jednoczesnym wprowadzeniu opłat za korzystanie ze środowiska (zasada zanieczyszczający płaci),

c)    rozwinięcia płatności na rzecz obszarów wiejskich

^ Strategia musi uwzględniać sprzeczność interesów różnych grup - rolników, konsumentów, pozarolniczych ogniw łańcucha żywnościowego oraz uczestników „niemych”.

Sprzeczność ta występuje na kilku poziomach:

1.    Sprzeczność interesów ma miejsce w ramach rolnictwa - pomiędzy różnymi grupami rolników. Konkurencja ta toczy się głównie o dostęp do transferów oraz dostęp do rynków zbytu. Segmentacja rynku umożliwia rozwiązanie tej sprzeczności, dając szanse różnym grupom rolników.

2.    Ma ona miejsce w ramach sektora rolno-żywnościowego i dotyczy głównie udziału w tworzonej nadwyżce (wartości dodanej)

3.    Sprzeczność ma miejsce w układzie producentów żywności i konsumentów, a ściślej mówiąc, pomiędzy cenami żywności a bezpieczną żywnością

4.    Sprzeczność interesów ma miejsce w układzie społeczno-politycznym: z jednej strony - doceniając funkcje pozaprodukcyjne - chciałoby się utrzymać gospodarstwa rodzinne, z drugiej zaś, korzystać z niezaprzeczalnych korzyści ekonomicznych stymulowanych przez rynek. Strategia rozwoju rolnictwa powinna kojarzyć interesy głównych uczestników procesu rozwoju rolnictwa powinna kojarzyć interesy głównych uczestników procesu rozwoju rolnictwa, przy czym interesy ekonomiczne rolników (dochody) powinny być traktowane na równi z interesami innych.

> Państwo za pomocą instrumentów politycznych powinno łagodzić podstawowe sprzeczności, jakie występują pomiędzy tanią żywnością, z jednej strony, a dochodami rolników oraz bezpieczną żywnością i zachowaniem ekosystemów, z drugiej. W tym zakresie duże znaczenie ma wybór modelu rolnictwa, który najlepiej służyłby długofalowym interesom wszystkich uczestników gospodarki żywnościowej, w tym także tym ..niemym"’ (tj. środowisku i przyszłym generacjom).

> Wspieranie tworzenia i rozwoju sprawnych instytucji rolniczych i wiejskich oraz budowanie kapitału społecznego jednym z podstawowych zadań polityki wobec rolnictwa i wsi.