DIGDRUK00106519 djvu

11

A gdy go przeznaczenia niepozbędne siły Z tronu do grobu ojców przenieść się znaglity Syn pomny doli jego i losów przemiany,

Ku czci ojca drogiego wzniósł Oj iowskie ścia,.^.

Za cóż ta pobożności i cnoty budowa,

Ledwie blasku dawnego słabe rysy chowa ?

Drży przechodzień, po gruzach drapiąc się do góry,

By nań w gruncie zachwiane nie runęły mury;

Odpychane bojaźnią cofają się nogi Z usianej nieprzezornie nad przepaścią drogi;

A zkąd niegdyś jaśniały możnych władców znaki,

Tam się gnieżdżą swobodnie czarnej nocy ptaki.

Gdzie widok szczytów zamku w ciemnych Jasach ginie, Są dwie czasu potęgą wykute jaskinie ,

Hydnych potwór lub zwierząt drapieżnych siedlisko: Pierwsza ma ciemnej, druga królewskiej nazwisko.

W nich cichość i noc wieczna rządzą wielowladnio; Nigdy się tam dnia gwiazdy promyk nie zakradnie,

Ani księżyc srebrnego światła nie przepuści;

Szarpią się wewnątrz wiatry z głębokich czeluści.

Słysząc ich świst okropny i ciągle wydmuchy, Mniemałbyś: że tam jęczą czarnych piekieł duCoj?

Na te przez ciasny otwór cisnące się głosy Drży ziemia, bledną ludzie, podnoszą się włosy Lecz gdy w chwili szczęśliwszej dźwięk ustanie srogi, Niepozbędua ciekawość bierze miejsce trwogi.

Wcbodzim. Błędnych na czarne noc przyjmuje łono. Wtem z przyniesionych iskier ognie rozniecono i Lochy cieniom oddano przez niezbędne prawa,

Nagła dnia wędrownego rozwesela zjawa.

Jak mu rade posępne domu nocy ściany !

Jak każdy promyk światła dla nich pożądany!

Cóżby za to nie dały, by jaki przychodzień Z tak lubym dla nich gościem chciał powracać codzien ! Lecz noc władzy zawistna nad ciemnomi groby,

Ledwie światła dozwala krótkiej życia doby :

Wyziew pieczar blask ognia stopniami zatraca,

Na skrzydłach czarnych cieniów okropność powraca,