DIGDRUK00142482

So —

nic prosiły o wsparcie, nie chcąc żebrać. Bieda atoli była co rai większą, nie było chleba dla licznych dzieci, drzewa do ogrzania zimnógo mieszkania, a co gorsza brakło pieniędzy na zapłacenie podatku i komornego.—Zagrożono im, żć skoro ui‘ą zapłacą w 24 godzinach długu, wszystko im sprzedadzą i z mieszkania ibh wyrzuca, Wyobraźcie sobie rozpacz tych nieszęźliwych ludzi.

Biedne matki mianowicie płakały nie nad sobą, ale nad dziećmi, bo fftkie* iuż seret matek. Nakoniec, jak ów rymarz warszawski, postano wiły się udać do hościuszki, 1)0 on każdemu potrzebującemu niósł chąt nie^pomoc. Poszły ted\ mafki do pani Zeltner, aby się ustawiła za niemi do Kościuszki. .-Nie śmiała jednak pani Zeltner prosić, bo w dniu tym był dom, jakby w oblężeniu od ubogich, a K o.ś< i iszko ju- rozda'¹ był