IMAG0859

16 Rozdział 1. Nauczanie skuteczne

studiami teoretycznymi a praktyką w klasie. Oczywiście * ostatecznym rozrachunku umiejętnościom nauczycielskim daje się wyraz w realnej sytuacji nauczania prawdziwych uczniów mimo to prawdopodobieństwo tego sukcesu znacznie wzrośnie, jeśli od początku wyrobisz w sobie głębokie zrozumienie istoty poszczególnych umiejętności nauczania, jeśli wykorzystasz realne sytuacje praktyczne, tyle że przebiegające pod nadzorem, i jeśli będziesz otrzymywał feedback, by móc korygować nauczanie, gdy okaże się to konieczne.

Celem tej książki jest pomóc wyrobić sobie kompetencje w zakresie wybranych umiejętności nauczycielskich, zwłaszcza tych kluczowych dla tcortSw tycznego modelu nauczania, w którym podkreśla się rolę podejmowania decyzji.

Dodatkowa lektura

Anńdon A. i Hunter E. (1966) Improving Teaching (Poprawić nauczanie), Holt, Rinehart-i Wraston. Nowy York (szczególnie rozdz. 5. i 6.).

Dunkin M J. i Biddle B. J. (1974) The Siudy of Teaching (Badanie nad nauczaniem), Holt, Rinehart and Wmston. New York and London (szczególnie rozdz. 2.).

Miller G. A. (1970) The Psychology of Communication (Psychologia porozumiewa^ nia się). Pelican. Hannondsworth. Ta książka to zbiór szkiców dający bardzo użyteczne wprowadzenie w całość zagadnienia.

Mormon A. i Mclntyre D. (1973) Teochers and Teaching (Nauczyciele i nauczanie), wyd 2, Penguin, Hannondsworth (szczególnie rozdz. 1. i 5.).

Perroft E. (1977) Microteaching in Higher Educalion: Research. Developmeht and Prac lice. (Kfikronauc zonie w szkolnictwie wyzszym: badanie, rozwój i praktyka/), Soctety for Research into Higher Educalion. Monograph. University of Surrey, Ginldford, Surrey (szczególnie rozdz. I.).

PLANOWANIE

Planowanie jest kluczowym elementem w nauczaniu, ponieważ na tej właśnie umiejętności bazuje cały model, zgodnie z którym traktuje się nauczanie jako podejmowanie decyzji.

Kognitywnie nastawieni teoretycy uczenia się uważają, że rozmiar i układ uczenia się zależy od charakteru przerabianego materiału, od tego, jak jest on posegmeniowany i w jakim porządku został zaprezentowany (Anderson i Ausubel. 1965).

Ausubel (1965), Bruner (1960) i Gugne (1965) zgadzają się, że nadzór nad uczeniem się można najskuteczniej sprawować w trojaki sposób:

1.    Przedmiotowo — zwracając uwagę na strukturę treści wchodzących w skład przerabianego tematu.

2.    Pragmatycznie - używając właściwych środków dla porządkowania i wprowadzania sekwencji elementów nauczanego przedmiotu, znajdowania wewnętrznej logiki i powiązań między elementami

3.    Organizując odpowiednie ćwiczenia praktyczne.

Poszczególne kroki w planowaniu

Proces planowania zasadniczo zawiera następujące elementy:

1.    Dobór tematu lekcji.

2.    Rozpoznanie, co uczniowie już na ten temat wiedzą

3.    Wyszczególnienie cełów nauczania.

4.    Określenie procedur nauczania, które przyczynią się do osiągnięcia celów.

5.    Zastanowienie się nad tym, jak ocenić, czy znalezione procedury wywołują skutki, dla jakich zostały dobrane.

Zwykle nauczyciele nie rozpoczynają planowania lekcji w pustce ogól mają program zalecony do realizacji prze? szkołę lub władze zwierzchnie decydujące o charakterze końcowego egzaminu

I tektywM MiKMH