Image 21 (3)

(między innymi jednym z celów było „unieśmiertelnienie” monarchy). Naruszewicz zwrócił także uwagę na krytykę: ..trzeba rozeznawać dobre od złego, pozór od prawdy, ważyć na szali rozumu sprawy ludzkie, wyśledzić ich przyczyny, roztrząsać sposoby, ocenić skutki”.

Tak więc w okresie Oświecenia (wiek XVIII) dokonały się dalsze postenowe przemiany w nauce historycznej, zwłaszcza w krytyce, heury-styce, narracji historycznej, do której doszły zgodnie z zapotrzebowaniem elementy teorii społecznej. W procesie dziejowym uwidoczniły się pewne zalążki praw rozwoju. Jednak także jeszcze i w tym okresie postęp ograniczał sie tvlko do kręgów najwybitniejszych historyków, naukowców i myślicieli. Jak stwierdza J. Topolski wszystko to nadal „ginęło pod względem liczebnym w morzu tradycyjnego, anegdotycznego, mało krytycznego pisarstwa, stanowiącego dalszy ciąg tradycyjnej historii pragmatycznej”.

%

48