Image0018 (7)

Tabela 2. Zestawienie zniszczonych śmigłowców w zależności od źródła informacji.

Typ	AH-1W	AH- 64A/0	UH- 60A/L	OH-58D	HH-46/ ch47	UH-1	CH/ MH-53	AH-6M	Lynx Mk.7	Puma	AB-412	Mi-8/ Mi-17	Mi-24	Sokół	?
wg Pentagonu	6	23	19	28	12	1	5	1	1	4	1	3	1		1
wg IRO	21	52	47	18	22	0	5	1	1	6	1	7	1	0	7

Nie wspomina się także o masowej* eksterminacj*i ludności cywilnej i podżeganiu do wojny domowej, ponieważ skala obu tych procederów przekracza amerykańskie dokonania w Indochinach.

Tabela 3. Utracone samoloty i bsp koalicji antyirackiej.

Typ	F-16	F-14	F-18	C-130	AN-26	inne	bsp
wg Pentagonu	0/4	0	0/2	2	0	1	bd
wg IRO	8	1	3	3	1	4	ok. 80

STYCZEŃ-LUTY 2010

8 uszkodzonych oraz uszkodzone jedno działo samobieżne, 11 pojazdów opancerzonych zniszczonych i 6 uszkodzonych.

Osobną kategorią jest sprzęt lotniczy. W tym przypadku Pentagon prowadzi oficjalne statystyki straconych śmigłowców i samolotów, zarówno własnych, jak i sojuszników. Nie prowadzone są natomiast zestawienia straconych bezpiloto-wych pojazdów powietrznych, które według raportów irackiego ruchu padają w miarę często ofiarą ostrzału partyzantów. Szereg strat pojazdów powietrznych, które Amerykanie opisują jako straty spowodowane awariami i katastrofami, iracki ruch oporu najczęściej zalicza w poczet zestrzeleń.

Według agencji Associated Press do marca 2007 roku w Iraku i Afganistanie zestrzelono ogółem 130 śmigłowców wojsk USA oraz NATO. podczas gdy według danych Pentagonu stracono 77 maszyn własnych i 7 sojuszników, z kolei według informacji Mafkarat al Islam w tym czasie okupanci stracili w Iraku łącznie 154 śmigłowce, z czego 142 amerykańskie.

Faktem jest także, że dziennikarze różnych agencji prasowych, często (co najmniej kilkanaście razy) informowali o zestrzeleniu śmigłowców nad Irakiem, czego Pentagon nie potwierdzał.

Amerykańskie dane dotyczące strat sprzętowych zawierają, jak widać, sporo wykluczających się nawzajem informacji, w przeciwieństwie do bardzo spójnego zestawienia strat osobowych. Można także próbować weryfikować informacje zestawiając straty osobowe ze stratami sprzętowymi.

PRÓBY WERYFIKACJI

Co można przy pomocy Hummerów

Hummer to cała rodzina pojazdów terenowych, od samochodu terenowego poprzez mobilną wyrzutnię przeciwpancernych pocisków kierowanych po lekko opancerzone samochody pancerne. Przy ich pomocy można również spróbować weryfikacji danych na temat amerykańskich strat.

Jak wynika z zestawień zawartych w tabelach, wspomniane pojazdy terenowe stanowią najczęściej niszczony typ sprzętu wśródwojsk okupacyjnych. Wynika to ze znacznych ilościzgro-madzonych w Iraku Hummerów oraz z tego, że jest to najczęściej używany do działań patrolowych pojazd. Według oficjalnych informacji USCENTCOM duża część zabitych żołnierzy zginęła w Hummerach. Stąd między innymi późniejsze zabiegi Pentagonu mające na celu wzmocnienie ich opancerzenia, a także stopniowe wprowadzanie na ich miejsce pojazdów

MRAP - specjalnie przystosowanych do ataków przy pomocy min i IED-ów. Według CNN do stycznia 2005 roku spośród 1451 zabitych Amerykanów 350 zginęło w Hummerach. W tym czasie zniszczonych zostało około 400 wspomnianych pojazdów. Czyli na jeden zniszczony pojazd przypada około 0,87 zabitego. Według zestawień Globalsecurity w trakcie całego konfliktu ten sam współczynnik wynosi 0,4-0,5 zabitego na jeden zniszczony w boju pojazd. Z tym że USCENTCOM w swoich materiałach zaniża ilość zniszczonych Hummerów. Według irackiego ruchu oporu, co potwierdzają amerykańscy weterani wojny na blogach internetowych, do początku 2009 roku zniszczono ponad 11000 Hummerów. Podobnie rzecz ma się z innymi typami sprzętu bojowego. Przykładowo podczas wojny w Iraku wiosną 2003 roku na jeden zniszczony czołg M-l Ahrams przypadał średnio jeden zabity. Według wymienionych już zestawień amerykańskich obecnie wskaźnik ten wzrósł do 1,25. Przy czym, jak wiadomo, USCENTCOM podaje ponad 10-krotnie mniejszą liczbę zniszczonych czołgów niż raporty irackiego ruchu oporu. Idąc dalej, według Globalsecurity na jeden zniszczony pojazd opancerzony przypada 3,45 zabitego. Jak widać, Pentagon zaniża liczbę zniszczonego sprzętu. Czy zaniża również liczbę zabitych w nich żołnierzy?

Tak wygląda praca amerykańskiej czy szerzej zachodniej propagandy. Polega na tworzeniu fałszywego obrazu pewnych zjawisk, przeinaczaniu i przemilczaniu innych. Jak wspomniałem, agencje rządowe USA oraz agencje public relation pracują nad tym, aby wojna w Iraku nie została skojarzona z wojną w Wietnamie. Informuje się o stratach własnych żołnierzy, które są niższe od tych sprzed 40 lat, podobnie przedstawia się zestawienia strat śmigłowców, które stanowią w stosunku do wietnamskich zaledwie kilka procent. Nie wspomina się natomiast o stratach w wojskowym sprzęcie lądowym, które daleko przewyższają te, z jakimi miano do czynienia w Wietnamie. Nie wspomina się także o masowej eksterminacji ludności cywilnej i podżeganiu do wojny domowej, ponieważ skala obu tych procederów przekracza ameiykańskie dokonania w Indochinach. Iracki ruch oporu osłabł w znaczący sposób, gdy spacyfikowano jego zaplecze w postaci społeczeństwa. Tym samym kraj został opanowany, a cel militarny i propagandowy osiągnięty.

EKSTERMINACJA NARODU IRACKIEGO

Z nie mniejszą pieczołowitością niż straty własne administracja USA ukrywa rozmiary strat, jakie ponosi naród iracki. Istotne w tym jest to, że większość tych aktów zniszczeń dokonują wojska Stanów Zjednoczonych oraz wspierające je siły sojuszników.

Jak się okazuje, szacowanie liczby ofiar wśród irackiej ludności cywilnej nie jest prostym zadaniem.

NEXUS • 17